- Konbuyu başlatan
- #1
- Katılım
- 25 Mar 2011
- Mesajlar
- 87
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 77
Gerçek anlamda bilimi tartışabilmemiz için gerçek bilimin ne olduğunu bilmemiz gerekir.
Kendini bilim insanı zanneden kimi insanlar karşıtlarını yermeyi, sövmeyi, hor ve hakir görmeyi bilim yapma zannetmektedirler.
Bu şekilde düşünüp davranmanın karşıtlarına da aynı şekilde davranma hakkı verdiğini nedense düşünememektedirler.
Halbuki bilim kavga etme değil gerçeklerin, doğruların aranıp bulunduğu insanlığın diğer canlılardan farklılaşıp uygarlaştığı tek yoldur.
Bilimi çeşitli yol ve yöntemlerle gerçekleri, doğruları arayıp bulma çabaları olarak tarif edebiliriz.
Öğrenme, düşünme muhakeme edip sonuç çıkarabilme melekelerine sahip her insan bu çabalara ortak olabilir.
Bilim yapma hiçbir zümrenin tekelinde değildir.
İnsanlar genelde fikir ve düşünce yönünden tarafsız olamazlar.
Fikir ve düşünceler hayatlarını yol ve yön verdikleri, onlarla doldurdukları dinlerin, inançların ve de inançsızlıklarının, felsefe temellerinin… vb gibi çok çeşitli etkenlerin etkisi altında farklılaşırlar.
Bu nedenle birilerinin siyah dediğini bir başkaları beyaz diyebilir.
Bu farklılıklar tam bir zıtlık oluşturabilir. Bu son derece doğaldır.
Gerçekte bu farklılıklar düşünce-fikir ufkumuzu genişleten zenginliklerdir.
Bu nedenle bilimi yanlışların içinden doğruları, gerçekleri arayıp bulma çabaları olarak da tarif edebiliriz.
Bir insanın kendi düşüncesini bilimsel yol ve yöntemlerle ortaya konulmuş kanıtlarla desteklenmediği halde tartışmasız gerçek ya da gerçekler olarak kabul etmesi, tüm düşüncelerini, teorilerini bu sahte gerçek ya da gerçekler üzerine kurgulamaya çalışması tutuculuktur ve bilimin en büyük düşmanıdır.
Gerçek bilim insanları hiçbir zaman şu düşünceyi - fikri - teoriyi peşinen doğru kabul edelim de sonra kanıtlarını arayıp buluruz demez, diyemez.
Gerçek bilimin temeli önce kanıt sonra sonuç ilkesidir.
Gerçek bilim gözlem ve deneylerle sınanmış kanıtların işaret ettiği gerçekler ve bu gerçeklere dayalı mantıksal çıkarımların oluşturduğu basamaklarla yükselir.
Kendini bilim insanı zanneden kimi insanlar karşıtlarını yermeyi, sövmeyi, hor ve hakir görmeyi bilim yapma zannetmektedirler.
Bu şekilde düşünüp davranmanın karşıtlarına da aynı şekilde davranma hakkı verdiğini nedense düşünememektedirler.
Halbuki bilim kavga etme değil gerçeklerin, doğruların aranıp bulunduğu insanlığın diğer canlılardan farklılaşıp uygarlaştığı tek yoldur.
Bilimi çeşitli yol ve yöntemlerle gerçekleri, doğruları arayıp bulma çabaları olarak tarif edebiliriz.
Öğrenme, düşünme muhakeme edip sonuç çıkarabilme melekelerine sahip her insan bu çabalara ortak olabilir.
Bilim yapma hiçbir zümrenin tekelinde değildir.
İnsanlar genelde fikir ve düşünce yönünden tarafsız olamazlar.
Fikir ve düşünceler hayatlarını yol ve yön verdikleri, onlarla doldurdukları dinlerin, inançların ve de inançsızlıklarının, felsefe temellerinin… vb gibi çok çeşitli etkenlerin etkisi altında farklılaşırlar.
Bu nedenle birilerinin siyah dediğini bir başkaları beyaz diyebilir.
Bu farklılıklar tam bir zıtlık oluşturabilir. Bu son derece doğaldır.
Gerçekte bu farklılıklar düşünce-fikir ufkumuzu genişleten zenginliklerdir.
Bu nedenle bilimi yanlışların içinden doğruları, gerçekleri arayıp bulma çabaları olarak da tarif edebiliriz.
Bir insanın kendi düşüncesini bilimsel yol ve yöntemlerle ortaya konulmuş kanıtlarla desteklenmediği halde tartışmasız gerçek ya da gerçekler olarak kabul etmesi, tüm düşüncelerini, teorilerini bu sahte gerçek ya da gerçekler üzerine kurgulamaya çalışması tutuculuktur ve bilimin en büyük düşmanıdır.
Gerçek bilim insanları hiçbir zaman şu düşünceyi - fikri - teoriyi peşinen doğru kabul edelim de sonra kanıtlarını arayıp buluruz demez, diyemez.
Gerçek bilimin temeli önce kanıt sonra sonuç ilkesidir.
Gerçek bilim gözlem ve deneylerle sınanmış kanıtların işaret ettiği gerçekler ve bu gerçeklere dayalı mantıksal çıkarımların oluşturduğu basamaklarla yükselir.
