- Konbuyu başlatan
- #1
Çağdaş kapitalizm, büyük sayılarla uysallık içinde bir araya gelecek insanlara gereksini duyar. Bunlar giderek artan bir şekilde tüketime yönelmeli, beğenileri kalıplaşmalı ve kolayca etkilenip yönlendirilmelidirler. Çağdaş kapitalizm kendini özgür ve bağımsız hisseden, hiçbir otoriteye, ilkeye ya da öz duyuya kul olmamış insanlara gereksinim duyar ama bunların buyruk almaya, kendilerinden isteneni yapmaya, toplumsal mekanizmayla sürtüşmeden yaşamaya yatkın olmalarını ister. Öyle ki, zor kullanmadan yönlendirilmeli, öndersiz yönetilmeli ve iyi ya da kötü, bir amaca sahip olmadan çalıştırılmalıdırlar.
Bundan ne sonuç çıkar? Çağdaş insan kendisinden, doğadan ve çevresindeki insanlardan yabancılaştırılmıştır. İnsan bir meta haline dönüştürülmüş, yaşam güçlerini mevcut pazar koşulları altında kendisine en fazla karı getirecek alana yatırması sağlanmıştır. İnsan ilişkileri, güvenliklerini sürüye bağlı olmakta ve düşünce, duygu ve eylem yönünden diğerlerinden ayrı olmamakta gören birbirine yabancılaşmış otomatların ilişkileri haline getirilmiştir. Herkes birbirine olduğunca yakın olmaya çaba harcarken diğer yandan kendini tümüyle yalnız hisseder. tek başınalığın her zamanki sonucu olan derin bir güvensizlik, huzursuzluk ve suçluluk duygusuna gömülür. Uygarlığımız kişinin tek başınalığını bilince çıkarmasını engelleyecek birçok oyalayıcı şeye sahiptir: Her şeyden önce sıkıca düzenlenmiş ve makineleştirilmiş çalışma düzeni insanı en temel insanca isteklerinden kendini aşma ve bir olmadan habersiz kılar. Bu tek düzelik insanda bir doyum yaratmadığı için kişi, bilince çıkaramadığı bu sıkıntıdan eğlenceyle, eğlence sanayinin ona sunduğu müzik ve filmlerle kurtulmayı dener. Bundan başka eski eşyalarını değiştirip durmadan yeni bir şeyler alarak kendini avutur. Günümüzde insanların mutluluğu “eğlenmeye” dayanmakta, eğlenmenin altında ise “almanın”, tüketmenin doygunluğu yatmaktadır.
Kaynak: Sevme Sanatı, Felsefe Dizisi; Morpa Kültür Yayınları, Erich FROMM
İşte böyle bir sistemde yaşamakta ve gözü açık olmaya çalışsak da hep göz boyamalara kanmaktayız.. Kapitalizm denilen sistem insanı insan olmaktan çıkarmakta.. Tüm alışkanlıklarımızı tüm yaşam biçimimizi pazar koşulları yaratmaya endekslemiş bir sistem.. Eğlenirken, alışveriş yaparken "ÖZGÜRLÜK" diye tanımladığımız bu durumların hepsi pazarın yönlendirmesiyle ortaya çıkmıştır.. Yani asıl özgürlük kavramı Sistemin dayatmalarının dışında olmak, buna karşı bir duruş sergilemek ve alternatif bir yaşam biçimi sunabilmektir..
Bundan ne sonuç çıkar? Çağdaş insan kendisinden, doğadan ve çevresindeki insanlardan yabancılaştırılmıştır. İnsan bir meta haline dönüştürülmüş, yaşam güçlerini mevcut pazar koşulları altında kendisine en fazla karı getirecek alana yatırması sağlanmıştır. İnsan ilişkileri, güvenliklerini sürüye bağlı olmakta ve düşünce, duygu ve eylem yönünden diğerlerinden ayrı olmamakta gören birbirine yabancılaşmış otomatların ilişkileri haline getirilmiştir. Herkes birbirine olduğunca yakın olmaya çaba harcarken diğer yandan kendini tümüyle yalnız hisseder. tek başınalığın her zamanki sonucu olan derin bir güvensizlik, huzursuzluk ve suçluluk duygusuna gömülür. Uygarlığımız kişinin tek başınalığını bilince çıkarmasını engelleyecek birçok oyalayıcı şeye sahiptir: Her şeyden önce sıkıca düzenlenmiş ve makineleştirilmiş çalışma düzeni insanı en temel insanca isteklerinden kendini aşma ve bir olmadan habersiz kılar. Bu tek düzelik insanda bir doyum yaratmadığı için kişi, bilince çıkaramadığı bu sıkıntıdan eğlenceyle, eğlence sanayinin ona sunduğu müzik ve filmlerle kurtulmayı dener. Bundan başka eski eşyalarını değiştirip durmadan yeni bir şeyler alarak kendini avutur. Günümüzde insanların mutluluğu “eğlenmeye” dayanmakta, eğlenmenin altında ise “almanın”, tüketmenin doygunluğu yatmaktadır.
Kaynak: Sevme Sanatı, Felsefe Dizisi; Morpa Kültür Yayınları, Erich FROMM
İşte böyle bir sistemde yaşamakta ve gözü açık olmaya çalışsak da hep göz boyamalara kanmaktayız.. Kapitalizm denilen sistem insanı insan olmaktan çıkarmakta.. Tüm alışkanlıklarımızı tüm yaşam biçimimizi pazar koşulları yaratmaya endekslemiş bir sistem.. Eğlenirken, alışveriş yaparken "ÖZGÜRLÜK" diye tanımladığımız bu durumların hepsi pazarın yönlendirmesiyle ortaya çıkmıştır.. Yani asıl özgürlük kavramı Sistemin dayatmalarının dışında olmak, buna karşı bir duruş sergilemek ve alternatif bir yaşam biçimi sunabilmektir..
