Cehennem Boş..

“Cehennem boş, bütün şeytanlar burada” diyen Shakespeare, neyi ve kimi kastediyordu acaba? Politikacıları, gazetecileri, kalpazanları, düzenbazları, yalancıları, üçkâğıtçıları, katilleri, diktatörleri, güç sahiplerini ve ezenleri. Kimi?

“Kabiliyetsiz olmak bir kusur değildir. Ama karaktersiz olmak çok büyük bir kusurdur” diyen Mevlana, hangi gerçeğe dikkat çekiyordu? Çeşitli makamlara atanarak ya da seçilerek de olsa hak etmeden gelen, milletin önünü tıkayan, iktidar veya muhalefet farkı olmaksızın özgürlükleri engelleyenlerin gerçeğine mi?

“Bir insana vazgeçilmez olduğunu hissettirdiğinizde, ilk vazgeçeceği kişi siz olursunuz” diyen Freud’un hedefinde bazı politikacılar mı vardı acaba?

“İnandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız” diyen Hz. Ömer, kimi politikacıların sizi soktuğu durumu kabullenmenize mi isyan ediyordu?

“İnsanları birleştiren duygular, ayıran ise fikirlerdir” diyen Goethe, filozof Russell’ın “Politikadaki Gresham Yasası” nın öncüsü mü idi?
Politikada da para için geçerli olana benzer bir Gresham Yasası (Kötü para iyi parayı kovar!) vardır. Bunlardan daha yüce hedefleri amaçlayan kimseler bir kenara atılırlar. Dahası politikacılar, rakip gruplara bölünmüş olduklarından ulusu da bölmeye çalışırlar. Bu kimseler anlamı olmayan ses ve öfke düsturuyla yaşarlar. Açıklaması zor olan veya bölünme içermeyen, ya da politikacıların bir sınıf olarak gücünü azaltacak hiçbir şeyin üzerine eğilemezler, diyen Bertrand Russell, 85 yıl önce bugünleri mi işaret ediyordu?

“Ne olurdu yani, bir sene de insanlık moda olsa” diyen ünlü şairimiz Ece Ayhan haksız mı şimdi?

Alıntı..KARANLIĞI AYDINLATAN IŞIK

insan, biçilmiş donlara sığdırılmaya çalışılan bir canlıdır; buna, töre denir, ahlak denir, hukuk denir ve bu kalıplarda işaretlenmek istenir. ancak, insan bunların hiç birine sığmaz; çünkü o, töreden, etikten ve hukuktan önce vardır; töreyi de etiği de hukuku da o belirler, yapar, yaratır ve yaşatır; insan kendi yaratısı olanın toplumsal var-oluşu ile karşılaştığında onu bir yabancı olarak algılar; yabancı olan kolektif emeğin ürünü olandır. ne tuhaf bir duygu ve varlık biçimi; insana dairdir ve bu kalıplar yaratıldığı halde yabancısı olunan olgulardır. İnsan, kendinden kaçan tek canlı türüdür.

cehennem boş ,bana çok yakında geçen bir sohbeti hatırlattı,cennette cehennemde bu dünyadadır dan yola çıkan.

Nejdet Evren' Alıntı:

insan, biçilmiş donlara sığdırılmaya çalışılan bir canlıdır; buna, töre denir, ahlak denir, hukuk denir ve bu kalıplarda işaretlenmek istenir. ancak, insan bunların hiç birine sığmaz; çünkü o, töreden, etikten ve hukuktan önce vardır; töreyi de etiği de hukuku da o belirler, yapar, yaratır ve yaşatır; insan kendi yaratısı olanın toplumsal var-oluşu ile karşılaştığında onu bir yabancı olarak algılar; yabancı olan kolektif emeğin ürünü olandır. ne tuhaf bir duygu ve varlık biçimi; insana dairdir ve bu kalıplar yaratıldığı halde yabancısı olunan olgulardır. İnsan, kendinden kaçan tek canlı türüdür.

Genişletmek için tıkla ...

aslında çoğu insanlar kendilerinden çok kendilerine dayatılanları yaşar, bu da içte içe yabancılık hissi doğurur. yaşadığı gerçek kendiliği değil kendisine dayatılan sahte kendiliktir. Bu nedenle kimi bunu anlar ve varoluşsal amacını yani kendini gerçek kendini yaşamaya ve sahtelerinden kaçmaya çalışır ve kaçışı aslında kendine varış çabasıdır. Kimisi de bunu farkedemez ve sahtelerini kendi kabul eder yaşar gider.

a380, söylediklerinize aynen katılıyorum. tarihsel bellek ile dünyaya gelen birey, içinde bulunduğu tüm koşullara rağmen kendi gerçeğini/farklılığını her koşulda yakalama şansına sahiptir. bunun için çabalaması, ezberi bozan direncini ayakta tutması gerekir.

(Lütfen, mantık çerçevesinde yorumlayınız)

Cehennem boştur, çünkü bu mantık bulmacası yanıt vermez;

Şimdi verileri inceleyelim;

Tanrı insana kendi ruhunu bahşetmiştir önermesi;
İnsan ruh ve bedenden oluşur önermesi,
Ruh ölümsüzdür önermesi;

Bu durumda Tanrı ruhu + Beden = İnsan,
aslında; beden = insan çünkü ,
insanı insan yapan bedendir diyemeyeceğimize göre Tanrı ruhunu insan yapan bedendir; Bedensiz kalan yani ölne insan = Tanrı ruhu'dur yine;

alternatif veriler ve önermeler;

Ölür ise tenler ölür canlar(ruh/bilinç) ölesi değil,- Yunus,
Ölen hayvan imiş, aşıklar(ışklar,,ışıklar) ölmez - Yunus
Azap çeken hayvanları gördün mü? - Neşet Ertaş

Ölen tendir,bedendir önermesinde,
ölüm için, cehennem için ve azap-gazap için, aynı zamanda hesap-sorgu için ruh bağlantısı ve ikilemi kurulamaz, Çünkü ruh ölmeyeceğine göre yeniden doğmayacaktır ya da dirilmeyecektir, Yeniden dirilecek olan bedendir, Form ve biçim değiştiren bedendir, Ruh form ve biçim değiştirmez, Sabit ve ölümsüzdür;

Bu durumda, azap-gazap, sorgu ve hüküm, bedenedir; bu da şöyle olur, (R.Ilgaz Bilsem ki şiiri)
Öte yandan ölen hayvan ise beden = hayvan önermesi, Yunus ve Neşet ikilemi;

ruh ölümsüzdür önermesinde, ölümsüz olan doğumsuzdur, Doğumsuz olan öncesizdir ve sonrasızdır,
Çoklu sonsuzluktan söz edilmez önermesinde bilinç (ruh) birdir

(Lütfen inanç çerçevesini dışlayınız ve mantık-mizah çerçevesinde yorumlayınız)
Mantıklsal olarak bu denklem kurulamaz; Mantık Tanrısı yanmaktan sözedilemez ya da bedenin toprakta yanmasından söz edilebilir der;
Bu durumda cehennem boştur,
Bu mantık yorumlamasında cehennem boştur çünkü bedensizler cehenneme giremezler, Bedenliler dünyadadır, Dilerseniz mantıksal olarak sınayabilirsiniz;

Alıntılar, kaynaklar;
yunus'un aşk kavramı ışktır, (aşk olarak tercümelenir) bakınız; tık;
Yine bknz; Yunus, Ey aşıklar, ışk mezhebi dindir bana sözü;
Neşet Ertaş Yolcu sözleri,

cehennem estetik bir matafor sadece bu yönüyle değerlendirilmelidir.

O zaman şöyle yapalım elimizde isminden başka bi şey yok,
İsim bir metaforsa onu farklı yorumlayalım, metamorfik metafor türetmece;
Türkçe değil demeyelim, Dil-ses-etimoloji ve matematik, vb. bağıntılar olduğunu önerelim,
Bu varsayımlı önerme içinde;

Ceh - alet
en
(ö) nem-li

Buradan cehalet en önemli ve cehalet en nemli çıkar, Başka bir yorum, Aletler ahşap ve metalden ouşuyorsa, çok kuruyan ve gevşeyen sap, ıslatılarak nemlendirilir; Bu durumda en - ıslak ya da en - sıkı ve ya en -sıkıcı yorumları oluşur bu metaforda;

cehe > hece > cehen > hecen
nnem, nem > men

Buradan > men hecen, Yani ben hecesi, benlik çıkar; Ben cümlesi toplum olur, Ben hecesi birey olur;

Nemli hece ya da olarak yorumlanırsa kurutulmalıdır, ama cehennem ıslatılmalıdır, Çünkü ceh-aletin sapı çok gevşek; sıkılmalı, ıslatılmalı
hecenin önemi olarak yorumlama > ehem- miyet teki ehem önemse geri kalır , cenn, Ya da bir m iki n yi götürürse, cem kalır; Buda toplum ve topluluk köküdür, Bu metafor bize bireyin değil toplumun önemini anlatır; Ki aslında birleşmenin bireyselleşme yerine;

Lütfen tavrım için kusura bakmayın, Felsefe ya da mizah ikisi de özgürlüktür, Düşünce uçmalı ya da devinmelidir, Kısıtlarla düşünceyi uçuramayız, Bunu devam ettirmeyeceğim, Çünkü belki birileri üzebilir, sıkabilir, kırabilir ya da kızdırabilir hissi uyandı bende ama siz deneyebilirsiniz;

Sonuç olarak cehalet önemlidir, en önemlidir, Tabi ki en önemli bilgidir ama bilgisizlikte önemlidir; Cehennem bilgisizliktir bu metaforda;

(Cehalet/Cahiller elinden küskün kederiz, Neşet Ertaş Yolcu Sözleri)

Bir metafor daha sunalım;
Ebedi olan başlayabilir mi? Yani ebedi olanda bi başlangıçtan söz edilebilri mi?
Ebedi olanda bi sonradan/bitişten söz edilebilir mi? (Yani sonsuz olan aynı zamanda öncesiz ve başlangıçsız mıdır?)
Ebedilik içine ebedisizlikten girilebilir mi?

Boş küme; vikipedi;
Boş küme, matematikte hiçbir ögesi olmayan kümeye verilen addır. Boş kümeyi göstermek için \emptyset simgesi kullanılır.

Cehennem boştur, Boş kümedir;
Boş küme dolamaz ve dolulukla ifade edilemez,
Boş küme ebedi olarak boştur;
Aksi taktirde dolu olması gerekir, O halde boşluğundan ve boş oluşundan söz edilemez,
O halde cehennem ya boş değildir ya da boştur , hep ya da hiç;

Mantıksal çıkarımsamalar, benim varsayımlarım;
Ezelilik ve ebedilik biçim değiştiremez, Başlangıçlık ve sonralık edinemez,
Ebedi cehennem var ise cehennemsizlikten ve cehennem dışılıktan ve cehennem dışı deneyimdem söz edilemez;
Sonsuzluk ileri uzayan bi çizgi ya da doğru değildir, çok zaman sonsuz değildir,
Sonrası olmayanın öncesi yoktur, Sonrasızlığa öncelik/başlangıçlık atanamaz ve tayin edilemez,
Sonsuz bi yapının içine sonluluktan dizgeç sokulamaz,

Estetik bi metafor mu? Bilmiyorum ama mantıksal dizgeçler ya da mantıksal denklemler olduğu/olabilirliği kesin?

Cehennem boştur ve boş kalacaktır; Bunu anlatmak istiyor Shakespeare;

"Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, " burada ne demek istemiş acaba, Ölüm paklayan (arıtan) bi şey mi ki?

Böyle paylaşımlar ve konular görmek güzel. Çok teşekkürler