Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir.

Arkadaşlar başlıkta Sokrates'e ait olan bu söz ile yani "Bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimdir." sözü ile "Hiçbir şey bilmiyorum." Sözü arasında ne tür bir ilişki var ne tür bir farklılık var. Yardımcı olabilir misiniz? Ben düşündüğümde bu ikisi arasında bir zıtlık gördüm. Biri gerçek bir bilginin varlığını savunurken öteki gerçek olan bilgiyi de red ediyor. Sonucunda kendi içinde bir paradoksa sürükleniyor. daha açık bir biçimde bu konu hakkında yardımcı olabilecek arkadaşlar varsa teşekkür ederim.

Bu saat itibariyle çok net göremeyeceğim iki cümle,aslında her ikiside bir sağlama niteliğinde görünüyor,bilinenin azımsanmayacak ölçüde olduğuna dair iddia var biraz da.Cahilce bir iş değil tamam ama hiç bir şey bilmiyorum da kıyas ile söylenir,bildiğim tek şey hiçbir şey bilmediğimde ;ki bilinen/bilinmeyen oranı saptanamayacağından sonuç değişmez gibi duruyor.
Bugünki nöbetçi felsefeci pek donanımlı değil ,siz şu paradoksu az açsanız ,
hoşgelmişsiniz bu arada kalıcı olmanız dileğiyle..

Hoş bulduk teşekkür ederim. Şimdi konuyu açmak gerekirse şöyle yaklaştım ben olaya. Sokrates'in sözünde var olan gerçek bir bilgi var fakat öteki sözde yani hiçbir şey bilmiyorum sözünde var olan tek gerçek bilginin de reddi var. Yani ilk sözü söyleyen kişi yanlış kanılardan kurtulmuşken öteki sözü söyleyen kişi yanlış kanılardan kurtulduğunu düşünürken aksine başka bir yanlışın içine mi sürükleniyor. Şöyle ki kanılar mağara olsun Sokratese göre hiçbir şey bilmediğini bilen kişi bu mağaradan çıkabilir ama öteki söz üzerinden düşünürsek bir farkındalık mevcut mu? yani mağara dışında düşünürken kendini aslında başka bir mağaraya mı giriyor?

hiç bir şey bilmiyorum diyende bir şeyler biliyordur..bilmediğinin bilincinde olmakla beraber belki de bir tevazu olarak söylenmiş bir söz gibi sanki..
bana göre ikisi arasında ince bir nüans farkı var.

[MENTION=3591]sakal[/MENTION] sen bunu yapmış olamazsın nüans farkı demiş olamazsın,

aslında ''hiçbir şey bilmiyorum'' sözünün kendisi bir bilgi ifadesi olduğu için, örtük olarak ''hiçbir şey bilmediğimi, biliyorum'' demektir... o nedenle de sokrates'in ünlü sözünün belki de daha öz bir ifade şeklidir... bu sözün her iki biçimi de, sonuç olarak bir paradoks ortaya koyar: 'hiçbir şey bilmiyorum' diyebilmek için, en azından dile getirdiğimiz durumu biliyor olmalıyız... oysa, eğer dile getirdiğimiz durumu (yani ''hiçbir şey bilmediğimizi) biliyor olursak, o zaman da hiç olmazsa, 'bir şey' biliyoruzdur ve dolayısıyla; hiçbir şey bilmiyor olamayız...vb... ya da sokrates üzerinden gidersek, yine bir paradoksa çıkarız... ''bildiğim tek şey, hiçbir şey bilmediğimdir'' demek; en az bir şeyi bildiğimiz anlamına gelir ve o zaman da, 'hiçbir şeyi bilmiyor' olamayız... sokrates, atinalılar ile kendisi arasında bir sınır çizer; atinalılar, platon'un birçok diyaloğunda görüldüğü gibi, birçok şeyi bildikleri iddiasında oldukları halde (sokrates, onların o iddialarını tek tek çürüttüğü için) ; aslında hiçbir şeyi bilmemekte ve aynı zamanda hiçbir şeyi bilmediklerini de bilmemektedirler... sokrates kendisi de bir şey bilmemekte, fakat, bir şey bilmediğini bilmektedir... ve atinalılardan farkı, bilmediğinin farkında olmasıdır... bu da onu, (delphoi tapınağı kahinine göre) en büyük bilge yapmaktadır...

Bunun sonucu, onun da, üstelik orada bulunup beni dinleyen birçok kimselerin de düşmanlığını kazanmak oldu. Yanından ayrılırken kendi kendime dedim ki: doğrusu belki ikimizin de iyi, güzel bir şey bildiğimiz yok; ama gene ben ondan bilginim; çünkü o hiçbir şey bilmediği halde bildiğini sanıyor; ben ise bilmiyorum ama bildiğimi de sanmıyorum. Demek ben ondan biraz bilgiliyim, çünkü bilmediklerimi bilirim sanmıyorum. Bundan sonra başka birine, daha da çok bilgili tanınan başka birine gittim. Gene o sonuca vardım; onun da, daha birçoklarının da düşmanlığını kazandım.


O zaman anladım ki şairler eserlerini bilgilerinden değil, bir çeşit içgüdü ile Tanrıdan gelme bir ilhamla yazıyorlar, tıpkı bir sürü güzel şeyler söyleyip de dediklerinden bir şey anlamayan tanrısözcüleri, biliciler gibi. Şairler için de öyle olduğunu gördüm; üstelik onlar, kendilerinde şairlik var diye, bilmedikleri şeylerde de insanların en bilgini olduklarını sanıyorlar. Yanlarından ayrılırken anlamıştım ki, devlet adamları karşısında nasıl bir üstünlüğüm varsa, onlardan da böylece üstünüm.

En son, ustalara gittim: çünkü kendimin bir şey bilmediğimin farkında olduğum gibi, onların da hem çok, hem iyi şeyler bildiklerine emindim. Bu sefer aldanmamışım; onlar benim bilmediğim birçok şeyleri gerçekten biliyorlardı ve bunda hiç şüphesiz benden daha bilgin idiler. Ama Atinalılar, gördüm ki iyi ustalarda da şairlerdeki kusur var; kendi işlerinin eri oldukları için en yüksek şeylerden de anladıklarını sanıyorlar, böyle sandıkları için de asıl bilgileri gölgede kalıyordu, o kadar ki Tanrının sözüne geldim, onlar gibi bilgin, onlar gibi de bilgisiz olmaktansa, bilgilerini de, bilgisizliklerini de edinmeyip olduğum gibi kalmak daha iyi değil mi?

Hâlbuki biri çıkıp da kendilerine sorsa “peki ama bunun için ne yapıyor? Ne öğretiyor?” dese ne cevap vereceklerini bilmezler; fakat şaşkınlıklarını belli etmemek için de her zaman filozoflara karşı çevrilen “bulutlarda, yerin dibinde olup bitenleri öğretmek”, “tanrılara inanmamak”, “iyiyi kötü göstermek” gibi beylik sözleri sayıp dökerler; çünkü bir şey bilmedikleri halde biliyor görünmek istemelerinin açığa vurulduğunu söylemeğe bir türlü dilleri varmaz.

Yukarida paylastiklarim Sokratesin savunmasindan alintilardir.

meyelan' Alıntı:

[MENTION=3591]sakal[/MENTION] sen bunu yapmış olamazsın nüans farkı demiş olamazsın,

Genişletmek için tıkla ...

yeni öğrendiğim bir kelime,telaffuzu da hoşuma gitti konduruverdim..iyi olmamış mı ?

fark fark olmuş ,ama ben senin bunu bidiğini ve şaka yaptığını düşünüyorum hala

şaka değil gerçekten hoşuma gitti kullanmak istedim,rezillik bir durum varsa hemen sileyim

estağfurullah rezillik değil,ufak bir nüans olmuş..sen silsende ben silmem anlaşılır haha neyse uzatıp başlığı bulandırmayayım.

Teşekkür ederim arkadaşlar cevaplarınız için. Kaleme aldığım yazıda yardımları dokunuyor. Ne yazık ki zor bir konu ve yazdıkça da karışmaya devam ediyor.