Ataol Behramoğlu

ESKİ NİSAN

Canımın yongası, sevdiğim,
Bir kaç gün çaldık ilkbahardan
Geçtik yıllardır özlediğim
Erguvan ışıklı kıyılardan

Aşkı sessizlik tanımlar
Gençken tersini düşünürdüm
Akşamla dönerken geriye dalgalar
Yalnızlığı çırılçıplak gördüm

Durduktu önünde Ege Denizi'nin
Gözleri mayıs bulanığı,
Kuytuluğunda eski evlerin
Dolaştıktı Ayvalığı

Eski nisan, her şey gibi,
Kalbim de, rüzgar da eski,
Çırpınıp duruyor havada
Yitik anıların kelebeği.


HÜZÜNLÜ PAZAR

Hüzünlü pazar, beyaz meleklerin ilahiler söylediği
Aşkın güzelce yıkandığı, sımsıkı kefenlendiği

Yaz geçmiş, gelip çatmış bağbozumu vakti
Genç kızların mutluluğu bir mevsim daha ertelediği

Hüzünlü pazar, geçmiş pazarların anısıyla kavuniçi
Çocukların hep kursaklarında kalan sevinci...


MIZIKA

Karlı gecelerde küçük istasyonlarda
Düdük çalan trenlere bayılıyorum
Tül perdeler ardında kadınlar gülüyor
Tutup pencerelere tırmanıyorum

Bir şiir söylüyorum sonra bir şarkı
Sonra oturup ağlıyorum
Sonra bir güzel çiçeklenip
Sokaklarda mızıka çalıyorum

Bu kente her gece yağmur yağıyor
Ve ben her gece yeniden ölüyorum
Bu tren oraya gidecek gizlemeyin
Ne derseniz deyin ben biniyorum.

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var :
Yaşadın mı , yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir , bir kuşa,bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır , oraya
Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla , gövdenle,tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi , bir yaprak gibi , bir taş gibi dinleneceksin
İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de bütün benliğini seslerle , ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına
Uzak ülkeler çekmeli seni , tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak,bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın
Ve kaderi de yaşamalısın,namusluca bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın bütün dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var :
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın
Irmaklara , göğe , bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey , hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat , bir armağandır sana ...

Aşk İki Kişiliktir / Ataol Behramoğlu


Değişir yönü rüzgarın
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar;
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini;
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Bir anı bile kalmamıştır
Geceler boyu sevişmelerden;
Binlerce yıl uzaklardadır
Binlerce kez dokunduğun ten;
Yazabileceğin şiirler
Çoktan yazılıp bitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Avutamaz olur artık
Seni, sevdiğin şarkılar;
Boşanır keder zincirlerinden
Sular tersin tersin akar;
Bir hançer gibi çeksen de sevgini
Onu ancak öldürmeye yarar:
Uçarı kuşu sevdanın
Alıp başını gitmiştir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

Yitik bir ezgisin sadece,
Tüketilmiş ve düşmüş gözden;
Düşlerinde bir çocuk hıçkırır
Gece camlara sürtünürken;
Çünkü hiçbir kelebek
Tek başına yaşamaz sevdasını,
Severken hiç bir böcek
Hiç bir kuş yalnız değildir;
Ölümdür yaşanan tek başına,
Aşk iki kişiliktir.

.


İNSANLAR...

İnsanlar da ülkelere benziyor
Sınırları var, yüzölçümleri
Yasaları var
Bayrakları, ilkeleri
Kimi dağlık bir arazidir.
Kimi kıraç
Kimi bereketli
Kimi dardır
Kimi engin gözalabildiğince
Kiminin sınırlarından sıkı pasaport denetimiyle girilebilir.
Elini kolunu sallayarak girersin kiminden içeri
Sonuçta ne küçümse insanları kızım
Ne de önemse gereğinden çok
Ama anlamaya çalış
Nedir ve ne kadar genişleyebilir yüzölçümleri

ATAOL BEHRAMOĞLU

O Kadar Güzel Bir Yüzdü KiO kadar güzel bir yüzdü ki Gelip geçici olamazdı Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma Onunla hep Bir uçurum kıyısında gibi seviştik Kanatlanıp Birbirimizin uçurumuna Sevişmek bir şiir Bir uçurum dengesidir Yer çekiminin Ve akıl çekiminin dışında Ataol Behramoğlu

Işim nedir ki

İşim nedir ki
Bulutlara yazılır geçer

Yüzüm nedir ki
Akar suya çizilir geçer

Ömrüm nedir ki
Kurulur bozulur geçer

Sevda nedir ki
dokunursun süzülür geçer

Şiir nedir ki
Sezilir geçer

İnsan nedir ki
birşeylere sevinir üzülür geçer

ATAOL BEHRAMOĞLU

Yitip Giden Aşka Gazel


Hep o yaz güneşi, gözlerimi körleştiren
Bir aşkın imgesine dönüşüyor, yitip giden
Çocukluğumu anıştıran bir kaybolmuşluk duygusu
Issız akşam üstleri içimdeki gurbetten
Yabancı bir kentte yolunu yitirmiş bir yolcu
Bilinmez nereden gelip nereye giden
Bir yankı, sesine dönmeyecek daha
Kimsesiz boşlukta kendini yineleyen
Hep o yaz güneşi, o avuntusuz güneş
Bir aşkın imgesine dönüşüyor, yitip giden


Yeni Aşka Gazel


Uçurumlardan geçerek gelirim sana
Delice, uçarak gelirim sana
Unutup kederle biteni nice kez
Merak merak gelirim sana
İçim şarkılarla dolup taşarken
Dilim dolaşarak gelirim sana
Aklım bir pazar yerinden karışık
Gönlüm tepetaklak gelirim sana
Yeniden öğrenmek için her şeyi
Bildiklerimi unutarak gelirim sana
Dünyaya henüz gelenden farksız
Çığlık çığlık, çırılçıplak gelirim sana
Kopar diye köklerimden beni yine
Uçur diye ey aşk, gelirim sana…
Ataol BEHRAMOĞLU