Arkadaş Özger

Her Şey Tekrardır Biraz
Öperse sakalımı biralanmış bir berber
Aşkımın civcivleri kanatlanmış
merhaba
şiirlere kılıç çeken gökyüzü
yerin bu şiirde de bir çocuk ağlamasıdır
(yerin bu şiirde küçük bir çocuk ağlamasıdır)
yani ki sen

EY
li bir heple başlayan
hüzünlerin ve yalnızlığın bekçisi
bütün şiirlerin babası
üvey
babam
merhaba
..........
..........


Arkadaş Özger

Merhaba Canim
ben az konuşan çok yorulan biriyim
şarabı helvayla içmeyi severim
hiç namaz kılmadım şimdiye kadar
annemi ve allahı da çok severim
annem de allahı çok sever
biz bütün aile zaten biraz
allahı da kedileri çok severiz

..........
..........


Arkadaş Özger

Beyaz Ölüm Kuşları
Sonra bir gün anneler de ölür
Böcekler ve kertenkeleler ölür
Boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca
Sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür
Sonra o gün çocuklar da ölür

Biz hepimiz önce küçük bir çocuktuk

Sonra büyüdük hepimiz çocuk olduk
Balçıktan bir külçe olan dölleri
En iri elleriyle kepçeliyen
Ve biçimliyen
Ve hep önce kendidiyle biçimliyen
O dehşetli yontucuyu
Doğumu ve gebelik sanatının bütün hünerlerini
Sütten bir mermere eşsiz bir incelikle işliyen
Anneyi o usta nakkaşı
Unutmadık

Önce anne doğurdu çocuğu acıya
Sonra çocuk acıya anneyi ve ölümü kattı
Sonra herşey ve herkes çocuktan var oldu

Geçti sarp kayalardan aştı nice dağlar
İçti ağulu sütünü hayat denen annenin
Sıkıntının kutsal kabında yıkadı ellerini
Hüznü kuşlara dağıttı unutmasınlar diye onu
Acıyı gömdü toprağa gayrı açar mezarlık çiçekleri

Böyle vardı bir ırmak kıyısına
Anne bir tedirginliktir nerede olsa
Bağırgan bir karmaşadır onun sesi
takılır gibi eski bir gıramafona titrek bir iğne
- bu ayıp bu günah
bu çok ayıp günay
-el ne der sonra
ayak ne der
bırakmaz çoçuğu çocukça yaşamıya

ama bir gün anneyle de hesaplaşılır

çocuk yalnız annesine yaşar çocukken
anne yalnız çocuğuna yaşamaz anneyken
bölüşür anneliği babanın kasığında
çocuğun bakışında çelişkidir büyüyen
ağlamak bir soru olur sevginin yarım payında
-ah baba
niye baba

ve bir gün babalar ölür

tanrı bir ürpertidir çocuğun yüreğinde
her tanrı biraz baba gibidir
..........
..........


Arkadaş Özger

Çalınmamış kapıları biz çaldık korkusuzca
Hep kötü bakışlı insanlardı karşımıza çıkan
Ama hiç kokmadık kötülüklerden ne var ki
Nasılsa yaşamıyorduk açlığa inat
Korkmakta neydi kötü bakışlardan
Onlarda olmayan bir şey vardı tek kozumuz..
Küme küme mutsuzluğumuz vardı onları korkutacak
Sonra bir kırıntı umudumuz vardı az da olsa
Tanrı avlusunda güvercinlerden çaldığımız
Hiç olmadı güvercinleyin olabilirdik sanıyorduk.
Çalınmış umudumuza güveniyorduk mutsuzluğumuza..
Yüreklice çaldık ilk kapıyı korkmuyorduk..
Kötü bakışlı insanlardı karşımıza çıkan.
Önce ekmek istedik ellerinden yaşam istedik utanmadan..
Kör oldu gözleri güneşsiz kaldılar.
Acıdık mum ışığı tuttuk gözlerine..
Bana mısın demediler, ama biliyor musunuz.
Teşekkür bile etmediler üstelik.
Yine bizi kovdular yaşam eşiklerinden..
Sanki bir onlar vardı evrende yalnızca..
Sanki bir onlardı güzel yaşamlı mutlu..
Ya biz neyiz. Biz biz neyiz ya.
Biz hep bir dilenci hep aç hep yoksul..
Hep çalınmamış kapıları çalmak zorunluluğunda.
Birinci sonrası hep birinciye benziyordu
Hep kötü bakışlı insanlardı karşımıza çıkan
Ne ekmek ne mut ne yaşam
Bir bıkkınlık bir bıkkınlık çöktü gözlerimize
Kapayıp tanrıyı arayalım dedik yardım eder
Hani bikırıntı umudumuz vardı ya güvercinlerden çaldığımız
Tüm güvenimiz oydu işte. Yardım eder
Birinci sonrası kapılar hep birinciye benziyordu

Son çaldığımız kapıda kimseler yoktu
Kapının ardında bir boşluk bir boşluk ki sormayın
Ne ekmek ne mut ne yaşam
Hepsinin en güzeli
Tanrıyı gördük –inanmayın- tanrıyı gördük
Dayanamadık
ÖLDÜK
ARKADAŞ Z. ÖZGER

Göğü kucaklayıp getirdim sana
Kokla açılrsın…
Solmuşsun benzin sararmış
Yorgun bir işçinin yüzüne benziyor yüzün
Öyle bükük bakma bana
Çam kolanyası getirdim sana
Kentli dalgıların haklı sevdasını
Sanki köroglunun ter kokusu
Amam kokusu billah kokusu
Canlarım, canım benim.
Üzme kendini bu kadar
Sana umudu ögretemeyenlerin suçumu var..
Bak yeryüzü ne kadar geniş ne kadar dar.
Dur akıtma gönlün yaşını
Gözünden öpücek bir yer bırak
Oy bana en yakın
Bana en uzak sevgili yar..
Hasretine vur beni..
Giyecek çamaşır getirdim sana
Adettir diye degil, sevdim diyedir
Bagışla, eski biraz
Bedenim uygundur diye bedenine
Elimle yıkadım,ütüledim
Elma agacında kuruttum..
Günler sarmal bir yay gibi
Bunu unutma.
Bahar annemizin yemenisindeki solgun çiçektir
Bunu unutma
Seni ben her yerinden öperim.
Beni unutma.
Kadere inansaydım sana inanırdım.
Düşürmem sigaramın undaki külü ben
Öyle kırık bakma bana..,
Caddeler nasıl da genişliyor
Sana bunu söyleyecektim.
Bileyli bir makas vardı yanımda
Sana bunu söyleyecektim..
Hadi kes büyüyen tırnaklarındaki kiri
Sana bunu….
Oyy nasıl söyleyebilirim..
Deliren sevdamızın kısrak huyunu
Elimi tut
Tutururlar, o kadarına izinverirler.
Kahreden bir ayrılıgın çılgınlıgı degil bu..
Bir isyanın kelepçeleşmiş resmidir parmaklarımız…..,

arkdaş z. özger.