Alıntılar

Baslangıcin yaratılışı yoktur. Var olan her seyin bir başlangıçtan yaratılması gerekirken onun herhangi birseyden yaratılmasina gerek yoktur.Çünkü yaratılması için başka bir şeye gerek duyulsaydı başlangıç olmazdi

Phaidros, Platon

İnsanın kendine yabancılaşması, yetkeye boyun eğmesi, her ne kadar Tanrı’ya tapma maskesi altında olsa bile kendine düşman kesilmesi ve gerçek düşüşü olmuştur.

Psikanaliz ve Din, Erich Fromm

"Zaman, dama oynayan bir çocuktur; hükümdarlık gücü, bir çocuğun gücüdür"

Nietzsche'nin büyük hayranlığını kazanan bu cümle, Herakleitos'un evrenin temelinde bulunan bu logos'u veya aklı, oyun oynayan bir çocuğa benzettiğini göstermektedir. Yalnız o kendi kendisiyle oyun oynayan bir çocuktur. Nietzsche'nin ünlü benzetmesiyle deniz kıyısında kendine kumdan şatolar yapan, sonra onları bir tekmede yıkan bir çocuktur. Nasıl ki bu çocuk, sadece oyun oynamak için, oyalanmak için, eğlence olsun diye bütün bu işleri yaparsa, aynı şekilde Tanrı veya logos veya ateş herhangi bir başka ereği olmaksızın muayyen zamanlarda evreni meydana getirir ve yine muayyen zamanlarda onu ortadan kaldırır.

İlkçağ Felsefe Tarihi 1, Ahmet Arslan

"Biraz yanlış davranmak bize daha bir rahatlık sağlar.. Bunun da nedeni, mükemmellik denen şeyden yoksunluğumuzdur.. Hintliler bir tapınak yaptırdı mı, bir köşesini bitirmeden bırakır.."

Analitik Psikolojinin Temel İlkeleri, Carl Gustav Jung

Özgürlük, ekmekten tatlı, güneşten güzeldir...

Aforizmalar, Fyodor Dostoyevski

Ne zaman bir devlet başkanı Tanrıdan söz etse, halk sürüsünün bir kez daha koyun gibi kırkılmaya hazirlanildigindan hemen emin olabilirsiniz.

Dinlerin insanı ne derece ve ne ölçüde aşağılayip yozlaştırdığını belirtmeye gerek var mı? Dinler, insanın aklını yani insanın kurtuluşunun temel aracını dumura uğratır ve onu köleliğin en temel koşulu olan aptallığa mahkum eder; onursuz kıldığı insan emeğini köleliğin işareti ve kaynağı haline getirir.

Tanrı belirlenip tanımlandığında insan bir hiçe indirgenir ve kutsallık ne kadar büyürse bu hiçe indirgemede ve insanlığın durumu da bir o kadar kötüleşir

"Gökyüzünde bir efendimiz bulunduğu sürece yeryüzünde kölelikten kurtulamayız."

Mihail Bakunin - Tanrı ve Devlet

Felsefe, düşüncenin mikroskobudur. Her şey ondan kaçmak ister ama onun gözünden hiçbir şey kaçamaz.

Sefiller 2. Cilt, Victor Hugo

Hiç kimse bir şey bilemez, hatta bu bile kesin değildir. Doğru olduğuna inandığınız şeylere güvenemezsiniz çünkü yanılıyor olabilirsiniz. Her şey sorgulanabilir, her şeyden şüphe edilebilir. Bu nedenle yapabileceğiniz en iyi şey, açık fikirli olmayı sürdürmektir. Kendinizi bir düşünceye adarsanız, hayal kırıklığına uğrarsınız. Bu, eski Yunan ve daha sonra Roma'da birkaç yüzyıl popüler olan bir felsefi akım olan Şüpheciliğin ana öğretisiydi. Platon ve Aristoteles'ten farklı olarak, en aşırı şüpheciler herhangi bir konuda belli bir düşünceyi savunmaktan kaçındılar. Antik Yunanistan'da yaşamış Pyrrhon (M.Ö. 365-270), tüm zamanların en ünlü ve belki de en uç şüphecisidir. Hayatı da oldukça gariptir.

Felsefenin Kısa Tarihi, Nigel Warburton

"Varlık, hiçbir zaman var olmamıştır ve hiçbir zaman var olmayacaktır. " (DK. B 8).

İlkçağ Felsefe Tarihi 1, Ahmet Arslan


Daha önce varolmayan bir şeyin varlığa geldiğini veya herhangi bir şeyin yok olabileceği ve tamamen ortadan kalkabileceğini düşünenler, delidirler çünkü varolmayan şeyden herhangi bir şeyin doğması kesinlikle mümkün değildir

Parmenides

İlkçağ Felsefe Tarihi 1, Ahmet Arslan


Parmenides'in Varlıkla iİlgili iddiaları tamamen yerindedir. Empedokles, Parmenides'in varlıkla ilgili iddialarını tümüyle kabul etmektedir. Yani o Parmenides gibi varlığın ezeli-ebedi, değişmez, sürekli vb. olduğunu söylemektedir. Hatta Parmenides'in adını anmamakla birlikte, onun varlığın meydana gelemeyeceği ve ortadan kalkamayacağı, çünkü varolan bir şeyin yokluğa gitmesinin veya yokluktan bir şeyin meydana gelmesinin imkansız olduğu görüşlerini ondan daha kesin ve daha açık bir dille tasdik etmektedir:

Filozof Mazikeen

1888 yılında Pennsylvania Üniversitesi Cattell’ı dünyada ilk kez ilan edilen şekliyle psikoloji profesörü olarak atadı. Bu tarihten önce psikologlar görevlerini felsefe bölümünden alıyorlardı. Cattell’ın bu şekilde görevlendirilmesiyle psikoloji bağımsız bir bilim olduğuna dair ilk akademik onayı almış oldu.

Kolay, Kısa, Keyifli Psikoloji, Fulya Taşçeviren

İnsan ölümden korktuğu için köle olmuştur; etik emirler mutlak korkuya, ölüm korkusuna karşı bir savunma aracı olarak ortaya çıkmışlardır.

"Tüm samimiyetimle inanıyorum ki eğer her bir kişi kendisininkiyle birlikte birçok başka yaşam yaşayamazsa, kendi yaşamını yaşayamaz."

Aşkın olan her zaman için kaçırılmış olan şeydir; dolayısıyla bilince sonsuza dek asla ulaşılamayacak/deneyimlenemeyecek kayıp bir figür biçiminde musallat olur.

İktidarın Psişik Yaşamı, Judith Butler

Arkamızı döndüğümüz insanlık aslında kendi derinliğimizde bulduğumuz insanlıktır.

Ahlakın ve Dinin İki Kaynağı, Henri Bergson

Yaşamın denizlerde ve suda başladığını, insan da dahil olmak üzere, tüm canlıların önce denizlerde yaşamış olup, karaya daha sonra çıktıklarını söyleyen Anaximandros'un evrim teorisine göre, insan türünün ataları, önce balıkların vücudunda doğmuş ve ancak yaşamlarını kendi başlarına sürdürebilecek bir olgunluğa eriştikten sonra, karaya çıkmışlardır.

İlk Çağ Felsefesi Tarihi, Ahmet Cevizci

Tanrı ne seçeceğimizi halihazırda biliyorsa, herhangi bir şeyi yapmayı nasıl seçebiliriz?

Felsefenin Kısa Tarihi, Nigel Warburton

Sorgulanmamış bir varoluş koyunlara uygundur, insanlara değil.

Felsefenin Kısa Tarihi, Nigel Warburton

(...) Zadig, Babil'den çıkarken bir adamın, amansız bir şekilde karısını dövdüğünü görerek, imdadına koştu. Adamla dövüştü, sonunda da kendini kurtarmak için bir yumrukla düşmanını öldürdü. Bunun üzerine kadına dönüp: "Yapmamı dilediğiniz başka bir şey var mı?“ diye sorunca, aldığı cevap şu oldu: "Canın çıksın, sefil; Aşığımı öldürdün! Ah bir yüreğini sökebilseydim senin!“

Felsefenin Öyküsü, Will Durant

Sinoplu Marcion'un ana düşüncesi, dünyayı yaratan ve yarattığı insandan mutlak bir inanç bekleyen tanrının aynı zamanda -Yehova'nın sürekli yaptığı gibi- yarattığı varlıktan tiksinerek ondan öç almak istemeyeceğiydi. Yehova örneğinde somutlaştırdığı üzere ,insanı yaratan ve evrene bir düzen getiren, ancak aynı zamanda kurbanlar isteyen ve dünyayı sellerle yok etmeye çalışan ve yeryüzüne çekirge sürüleri ve depremler ve felaketler gönderen ve son aşamada oğlunu öldüren bu tanrı, kötü bir iblisten başka bir şey olamazdı.

Kötülük, Tekilcilik, Postmodernizm, Zeynep Sayın

Yasak meyve öyküsü insanlığın belleğinde olduğu gibi hepimizin belleğindeki en eski anıdır. Eğer bu anı hatırlamayı yeğlediğimiz diğer anılarla silinmemiş olsaydı bu durumun farkına varırdık. Kendi başımıza bırakılsaydık çocukluğumuz nasıl olurdu kim bilir! Zevkten zevke koşardık. Ama işte, göremediğimiz ve dokunamadığımız bir engel bütün bu zevklerin önüne geçiyor: Bir yasaklama. Neden bu yasaklamaya boyun eğiyoruz? Böyle bir soru sormayız bile; ebeveynlerimizi ve öğretmenlerimizi dinleme alışkanlığı edinmişiz. Bununla birlikte, onları dinlememizin onların ebeveynimiz ve öğretmenlerimiz olmasından kaynaklandığını da hissediyoruz elbette. O halde, bizim gözümüzde onların otoritesi, kendilerinden çok onların bize karşı olan konumlarından ileri gelmektedir. Belli bir yer işgal ediyorlar: İşte buyruk da buradan geliyor; ve eğer başka bir yerden gelmiş olsaydı bu kadar etkili olmazdı. Başka bir deyişle, ebeveynler ve öğretmenler sanki başkasının adına, vekâleten hareket ediyor gibidirler. Bu durumun tam olarak farkında olamayız ama ebeveynlerimizin ve öğretmenlerimizin gerisinde, onların aracılığıyla üstümüze abanan korkunç veya daha çok belirsiz bir şeyin varlığını keşfederiz. Daha sonra bu şeyin toplum olduğunu söyleriz. Bu şey üzerinde düşünürken, onu, görünmez bağlarla birbirine bağlanan hücrelerinin çok ustalıklı bir hiyerarşik düzen içinde birbirine tâbi oldukları ve doğal olarak bütünün büyük iyiliği için parçanın feda edilmesini gerektirecek bir disipline boyun eğdikleri bir organizmaya benzetiriz.

Ahlakın ve Dinin İki Kaynağı, Henri Bergson

ictenlik' Alıntı:

Sinoplu Marcion'un ana düşüncesi, dünyayı yaratan ve yarattığı insandan mutlak bir inanç bekleyen tanrının aynı zamanda -Yehova'nın sürekli yaptığı gibi- yarattığı varlıktan tiksinerek ondan öç almak istemeyeceğiydi. Yehova örneğinde somutlaştırdığı üzere ,insanı yaratan ve evrene bir düzen getiren, ancak aynı zamanda kurbanlar isteyen ve dünyayı sellerle yok etmeye çalışan ve yeryüzüne çekirge sürüleri ve depremler ve felaketler gönderen ve son aşamada oğlunu öldüren bu tanrı, kötü bir iblisten başka bir şey olamazdı.

Kötülük, Tekilcilik, Postmodernizm, Zeynep Sayın

Genişletmek için tıkla ...

Çok iyi düşünmüş. Yehova ve Hitler, aklıma gelen en kötü, en şeytani iki isim.

Sana doğru haberler veren kişileri cezalandırırsan, yanında sadece duymak istediklerini söyleyenler kalır.

Dune Çocukları, Frank Herbert