Abdülvahap El-Beyatî

NAZIM HİKMET’E AĞIT/
4.
Sürgünden Dönmek

Yeniden doğmaktır ölüm
Dönüştür kucaklaşmak sarılmaktır sımsıkı
Kumlarla çakıllarla sislerle kayalarla
Işıklar söndü ve unutuldu bir çiçek
Açık duran bir kitapta
Bir bülbül bekledi ormanda
-Nazım geldi! Kim çalıyor kapıyı
Sürgünden döndü Nazım bulutlarla kuşlarla
Ve deniz beklerken O’nu
Ağaçları taşları devirdi coşkuyla
Açın kapıları Nazım geldi Anadolu’ya
Asma kütükleri suluyor
Zeytin fidanları dikiyor tepelere dağlara
Ve teriyle ıslanıyor kirpikleri
Açın kapıları açın Nazım geldi!

Abdülvahap El-Beyatî

Irak, 1926

Çeviren: Turgay Gönenç