abanma :
1 ) Abanmak işi
abanmak :
1 ) Eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak
Cümle 1: Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun? - B. Felek
2 ) ( -e ) Bir yere veya bir kimseye yaslanmak, dayanmak
Cümle 1: Baba: 'ya Allah!' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. - R. H. Karay
3 ) ( -e ) Bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak
Cümle 1: İki herif zavallıya abanıyorlar. - A. Rasim
4 ) ( Argo ) Birine yük olarak onun sırtından geçinmeye bakmak
1 ) Abanmak işi
abanmak :
1 ) Eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak
Cümle 1: Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun? - B. Felek
2 ) ( -e ) Bir yere veya bir kimseye yaslanmak, dayanmak
Cümle 1: Baba: 'ya Allah!' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. - R. H. Karay
3 ) ( -e ) Bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak
Cümle 1: İki herif zavallıya abanıyorlar. - A. Rasim
4 ) ( Argo ) Birine yük olarak onun sırtından geçinmeye bakmak
