- Katılım
- 7 Ara 2009
- Mesajlar
- 20
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 35
dünyadaki insanların çoğu dışarıdan nasıl göründükleri ile o kadar meşgul oluyorlar ki, benliklerinin nekadarını yaşabiliyorlar gerçekten merak ediyorum.
örneğin bir insan din, kültür,erdem,iyi-kötü diye nitelendirilen durumların hiçbirinin olmadığı biyerde doğmuş olsa yaşamı nasıl olurdu acaba? bunu tahmin bile edemiyorum ama o insan daha sonra hangi topluma karışırsa karışsın, ilk önce dışlanacak ve daha sonra onlara benzemeye çalışacaktır bence..çünkü insan kesinlikle toplumsal bir varlıktır..
insandan neler alır, benden çok şey aldığı kesin..ben mi paranoyayım bilmiyorum ama tüm insanların benim hakkımda ne düşündüklerini düşünmeden edemiyorum..dolayısıyla dolu dolu yaşadığımı zannetmiyorum.mesela; bazen sırf onlar gibi yürümemek ya da içimden geldiği için seke seke yürümek istediğim oluyor.ama ardından aptal bir kız galiba diye düşüneceklerini bildiğim için vazgeçiyorum.(bunlar yalnızca aklıma gelen küçük şeyler)her zaman aynı olmak bir yerde tak ediyor ama yine aynı olmak zorunda kalıyorum.onlradnmışım gibi görünmeye devam ediyorum..her zaman heryerde bir komşu bir akraba ya da bir çift insan gözü var..onlarsız yaşamak mümkün değil.
verdiği şeylere gelirsek, aynı çıkar belirtilerini gösteren birsürü insanla aynı ortamda oluyoruz ve birsürü arkadaşımız oluyor.bunun sonucunda yapayalnız olmuyor, hayatın nasıl geçtiğini anlamıyor ve oylanmanın dışına çıkmamış oluyoruz sanırım..aslında bu biryerde iyi birşey çünkü insanın oyalanmadan yaşaması mümkün değil..
örneğin bir insan din, kültür,erdem,iyi-kötü diye nitelendirilen durumların hiçbirinin olmadığı biyerde doğmuş olsa yaşamı nasıl olurdu acaba? bunu tahmin bile edemiyorum ama o insan daha sonra hangi topluma karışırsa karışsın, ilk önce dışlanacak ve daha sonra onlara benzemeye çalışacaktır bence..çünkü insan kesinlikle toplumsal bir varlıktır..
insandan neler alır, benden çok şey aldığı kesin..ben mi paranoyayım bilmiyorum ama tüm insanların benim hakkımda ne düşündüklerini düşünmeden edemiyorum..dolayısıyla dolu dolu yaşadığımı zannetmiyorum.mesela; bazen sırf onlar gibi yürümemek ya da içimden geldiği için seke seke yürümek istediğim oluyor.ama ardından aptal bir kız galiba diye düşüneceklerini bildiğim için vazgeçiyorum.(bunlar yalnızca aklıma gelen küçük şeyler)her zaman aynı olmak bir yerde tak ediyor ama yine aynı olmak zorunda kalıyorum.onlradnmışım gibi görünmeye devam ediyorum..her zaman heryerde bir komşu bir akraba ya da bir çift insan gözü var..onlarsız yaşamak mümkün değil.
verdiği şeylere gelirsek, aynı çıkar belirtilerini gösteren birsürü insanla aynı ortamda oluyoruz ve birsürü arkadaşımız oluyor.bunun sonucunda yapayalnız olmuyor, hayatın nasıl geçtiğini anlamıyor ve oylanmanın dışına çıkmamış oluyoruz sanırım..aslında bu biryerde iyi birşey çünkü insanın oyalanmadan yaşaması mümkün değil..
