Bence içgüdüsel olarak yaşıyoruz.Doğmuşuz öncesini hatta çocukluğumuzu bilmiyoruz bir anda hayatın ortasındayız.Ölmüyoruz çünkü ölmeyi bilmiyoruz yine içgüdüsel olarak çekiniyoruz.Biz de bu hayat sınırları arasında zevk almaya bakıyoruz çünkü başka bir şey bilmiyoruz.Canımızın kıymetli olduğunu düşünüp onu koruyor ve yüceltiyoruz.Canımız yanarsa koruyamamış yani mutlu olamamışız demektir.
Sanırım mutlu olmak için yaşıyoruz.Mutluluktan vazgeçen biri kendini anlamsızlık içinde bulur ve öylesine birşeyler bekler durur.
Sanırım mutlu olmak için yaşıyoruz.Mutluluktan vazgeçen biri kendini anlamsızlık içinde bulur ve öylesine birşeyler bekler durur.