- Konbuyu başlatan
- #1
Kendime söylediklerimi kimseciklere söyleyemiyorum.
Adına iç ses diyorlar, senden içerü olan bir şey, bir kişi değil bu, binlerce kişi suretine bürünmüş sen'ler.
Bazen azarlıyorum,bazen sakinleştirmeye çalışıyorum, bazen mutluluğuna ortak olup halaya duruyorum. Gel gör ki nasıl da seviyorlar içimdeki benler, nasil da seviyorlar kaygıyı, hastalık üretmeyi,en kötü ihtimali, öte tarafı, ödülü değilde illaki cezayı,nuru değil de huzursuzluğu...
Hepsi birbirine benziyor, farklı fistanlara bürünmüş, aynı dili gürültüyle konuşan benler,senler,onlar.
Tek bir şeye bakar onları susturmak, dua diline sarılmak, şer gibi görünende hayr aramak, gaza gelmemek, fevri olanı toprakla örtmek,gayret etmek, tekrar etmek, yürümek yürümek...
Olsun gayret iyidir, gerisi bir şekilde gelir.
Hoşça kal günlük.
