Var olmanın kendisi olan 'varlık'

Aristo; tüm bu var olanları dışında ayrıca bir varlığın kendisini konu edinen bir bilim de olmalı demişti.
Var olmanın kendisi olan varlık... Tüm var olanların dışındaki varlıklardan ayrı bir varlık... Var olmak niye var?... Niye var olunuyor?

Ynt: Var olmanın kendisi olan 'varlık'

kullanılan ölçüye göre değişir; gözlem ve deneye dayalı bilim felsefesi ölçü alındığında olan vardır, yok sayılamaz ve olmayan da var sayılamaz...

Ynt: Var olmanın kendisi olan 'varlık'

'varlık' Aristo'nun metafizik adı verilen varlığı araştırmaları ve ontoloji yani var olanın bilimi ile varlık felsefesinin konusu olarak 'varlık nedir' sorusuna yanıt aramaktadır.
Prof. Dr. Mustafa Ergün,varlık felsefesinde 'varlığın var olup olmadığı problemi' ni şu şekilde açıklamıştır.

Varlık felsefesiyle ilgilenen her filozofun cevaplandırması gereken ilk sorulardan biri, varlığın gerçekten var olup olmadığıdır. Varlık varsa, yokluktan mı gelmektedir; bizim artık algılayamadığımız varlıklar yok mu olmaktadır?

Yokluk, üzerinde düşünülüp felsefe yapılması çok zor bir konudur. Antik Yunan düşünürlerinden Thales, "hiçten hiç bir şey meydana gelmez" düşüncesi temeli üzerinde meydana gelmemiş ve yok olmayacak bir varlığı, her şeyin ilk nedeni saymıştır. Bu madde kendiliğinden canlıdır (hylozoizm) ve kendiliğinden değişebilir. Anaximandros'un sınırsız ilk maddesi (Aperion) de yokluğu kabul etmez.

Herakleitos’ta yokluk, varlığın yeni bir şekle dönüşmesi olarak açıklanır. Evrenin ana maddesi olan ateş, bütün varlıkları değişikliğe uğratır. Bu değişiklik bazen bir varlık içindeki gelişme şeklinde, bazen de başka bir varlığa dönüşme şeklinde ortaya çıkar. Başka varlığa dönüşmeyi biz çoğu kez yokolma; yeni oluşumu da, yokluktan varolma olarak niteleriz.

Elealı düşünür Parmenides, "yalnız varolan vardır ve ancak bu düşünülebilir; var olmayan yoktur ve düşünülemez de" diyerek
ana fikrini ortaya koymuştur. Düşünür, çokluğu ve durmadan değişmeyi bir duyu aldanması olarak nitelemiştir. Empedokles de bütün varlıkların temeline toprak, su, ateş ve hava unsurlarını koyup, varlıkların bu maddelerin değişik şekilde bileşimlerinden meydana geldiğini ve yok olmanın olmadığını ileri sürmüştür.

Varolanın yok olmayacağını, ama varlık dünyasının dışında bir “varolmayan" uzay boşluğunun bulunduğunu savunan Demokritos’tur.

Sofistlerden Gorgias, Parmenides'in zıddına, bir yokluk olduğunu iddia etti. Yokluk, bir gerçekliktir; yokluğu reddetmek için bile onu düşünmek gerekir.

Platon'a göre tam yokluk yoktur, göreceli bir yokluk vardır. Bir şeyin başka bir şey olması, bulunmayışı yokluk olarak nitelenir.

Aristoteles de yokluğun düşünülemeyeceğini savunarak, genellikle oluş ve gelişme üzerinde durmuştur.

Ortaçağ felsefesine egemen olan büyük dinler, varlık dünyasının bir Tanrı tarafından yokluktan (ex nihilo) yaratıldığı inancında idiler. Tanrı, bu varlık dünyasını yaratmadan önce başka varlık dünyaları yaratıyordu; bu içinde yaşadığımız varlık dünyasının yok olmasından sonra da yeni yaratmalarına devam edecektir. Tanrı, herşeyi yaratan ve yok edendir. Yaratma, onun için güç değildir; O ol der ve olur ("kun feyekun").

Ortaçağ düşünürlerinden Augustinus'a göre, Tanrı, varlıkları yaratmış ve zamanın içine atmıştır. Zaman ve onun içindeki varlıklar, “varlık" ile "yokluk"un karışımıdır. Aquino'lu Thomas, “varolan bir şey, aynı zamanda yok olamaz" diyerek kendi varlık yasasını koymuş; varlığı ve yokluğu ancak Tanrının meydana getirdiğini savunmuştur.

Pascal'a göre, "bütün şeyler hiçlikten çıkar ve sonsuza varır". Descartes da kendini (insanı) Tanrı ile yokluk arasında bir yerde görüyordu. Descartes’ta, Malebranche’ta ve Spinoza'da Tanrı herşeyi yaratmıştır. Varoluşun sebebi ve dayanağı Tanrı'dır. Yaratma, Tanı'nın kendini göstermesi, kendini gerçekleştirmesidir.

Hegel, varlık ve yokluk kavramlarını soyut ve gerçeklikten mahrum zihin üretimleri olarak yorumlamıştır. Ona göre, salt varlık ile salt yokluk aynı şeydir. Varlık ve yokluk içice geçmiştir; birbirlerinin içinde kaybolup giderler.

Dolayısıyla, felsefede yakın zamanlara doğru gelindiğinde varlık-yokluk problemi, yerini tamamen "oluş" un açıklanması çabalarına bırakmıştır.

Yokluk kavramını felsefesinin temel taşlarından biri yapmış olan Heidegger'e göre, insanın kendisini bilmesi, yokluk (ölüm) nedeniyle ortaya çıkan tasa ve korkudan, bunalımdan dolayıdır. İnsan dışındaki tüm varlıklarda da bu yokluğun belirginleştirdiği bir varlık söz konusudur. Varlık, ölüm ve yokluk ürküntüsünden doğar.

"Varlık ve Yokluk" adlı eserinde bu konuya varoluşçu felsefe açısından yaklaşan J.-P. Sartre'a göre ise, "varlık veya varoluş, devamlı olarak varlıkla yokluk arasında bulunmak demektir". Varlıkla yokluğun içice olması, insanda bir iç bulantısı doğurur, insan, sürekli yoklukla savaşan âciz bir varoluştur.

Ynt: Var olmanın kendisi olan 'varlık'

Varlığı ne olarak kabul ettiğimizle ilgili olarak 'niye varız' sorusuna vereceğimiz cevaplar değişiktir.Varlık madde ise,maddenin özü harekettir.Düşüncede beynin ürünüdür.Varlık maddenin devinimidir.

Ynt: Var olmanın kendisi olan 'varlık'

Y.Kurban ' Alıntı:

Var olmak niye var?... Niye var olunuyor?

Genişletmek için tıkla ...

Sadece niye var olunuyor diye sorduğun anda ve bu soruyu sorduğun için var oluyorsun

Ynt: Var olmanın kendisi olan 'varlık'

tek hücreli bir terliksi hiç-de neden var olnuyor diye soramamıştır; şimdi biz bu canlının olmadığını mı söyleyeceğiz.?!

up