Vahim mi, değil mi?

dayım arabası ile oynuyorken, yengem de kapıda ip atlıyorken evleneceklerini öğrendiler. evlendiklerinin ertesi gününde oyuncaklarına yöneldiklerinde azarlandılar ve artık büyüdükleri hatırlatıldı. bir 13 diğeri 15 yaşlarındaydılar daha. yalaşık 35 yıldır çok mutlu bir evlilikleri var.

bir çocuğun bu şekilde erken büyümesi yeni bir şey değil. bizim kültürümüzde dinimizde ya da yaşantımızın sıradanlığında normal bir şey aslında. illaki bir kaç akrabamızda ya da anne babamızda gözlemlediğimiz durumlardır.
ben ne zaman günümüz çocuklarının yönelimlerinin yetişkin yönelimlerine benzediğini farketsem aklıma hep dayım ile yengem gelir.
tek fark var aralarında, günümüz çocukları bunu kendileri istiyorlar, geçmişte ise bu zorla yaptırılıyordu. işte tartışılması gereken şey budur derim ben. yani çocuk olmak kadar güzel bir şey varken, insan neden erkenden büyümeyi seçer. üstelik imkanın da var. yani belki beş on yıl daha çocuk kalabilirsin.

sayın alpine, fikrimi belirttim..

Konu kaldığı yerden devam edebilir.