Ümit Yaşar Oğuzcan Sahibini Arayan Mektuplar

Konu İstatistikleri

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde T'den Ü'ye kategorisinde fides tarafından oluşturulan Ümit Yaşar Oğuzcan Sahibini Arayan Mektuplar başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 7,258 kez görüntülenmiş, 9 yorum ve 0 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı T'den Ü'ye
Konu Başlığı Ümit Yaşar Oğuzcan Sahibini Arayan Mektuplar
Konbuyu başlatan fides
Başlangıç tarihi
Cevaplar

Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan fides

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
Ne seni unutabiliyorum ne senden kalanlari.

Basimin icinde bir kanser tümörü gibi büyüyor büyüyorsun.

Seni unutamamanin verdigi acilara dayanamiyorum artik.

Unutamamanin bu kadar kahredici, cildirtici oldugunu bilmezdim.

Her yerde her zaman benimle birliktesin,isin kötüsü hersey seni hatirlatiyor.

Kalabalikta gelisigüzel söylenmis bir söz bile yetiyor seni düsünmeme.

Yalnizligimda ise sesin kulaklarimda cinliyor,avuclarinin serinligini hissediyorum alnimda

Yasanmis zamanlar bir film seridi gibi geciyor hafizamdan.

Anilarimizi en kücük noktasina kadar birer birer hatirliyorum.

Iste o zaman bu seni unutamayan basi duvarlara vura vura parcalamak geliyor icimden.

Renklerin ,kokularin, seslerin ve isigin bile seni hatirlattigi bir dünyada yasamak

harikulade bir sey olurdu belki......Ama sen de unutmasaydin.

Beni unutmadigini, sevdigini bilsem her seye katlanirdim.

Unutamamanin biriktirdigi o dayanilmaz acilar

Unutulmamanin verecegi essiz mutlulugun icinde erir, kaybolurdu.

Sevmek bir bakima unutamamaga mahkum olmaktir.

Sevilmemissek; bir de unutulmaya mahkum olusumuz var en hazini.

Insan unutabildigi kadar güçlüyse;unutamadigi ölcüde yikik ve ezik kaliyor.

Beni sev demeyecegim ama onu da sevmemeliydin.

Ikimiz de oldugun yerden cok uzagiz.Güzelliginin büyüklügünün yaninda biz neyiz ki?

Unutulmak; ikimize de ayni kadehlerden tattiracagin bir icki olmaliydi.

O ickinin sefil sarhoslugu icinde seni düsünmeli, hep seni özlemeliydik.

Unutamamak sarhoslugumuzu kamcilayan bir kirbac olmaliydi.

Gitgide büyüyen bir yara olmaliydi tenimizde.

Unuttugunu her ikimiz de bilmeli fakat seni hic unutmamaliydik.

Oysa simdi unutulan da benim, unutamayan da.......

Ancak bir kursun atimi uzaktasin benden,biliyorum

ve cigerlerime saplanmis bir kursun gibisin hala.

Seni cikarip atmak da elimde degil, sana gelmek de.....

Gelebilsem ne degisecek ki?Beni hatirlayacak miydin?

Hatirlasan da sevinecek miydin gelisimden?Gözlerinin ici gülecek miydi?

Hic konusmadan "Ben de seni özledim" diyebilecek miydi ellerin?

Hayir, degil mi? Oyleyse hic gelmeyecegim sana.Böylesi daha iyi...

Gün oluyor seni unutabilmek icin bu sehirden cok uzaklara gitmek istiyorum.

Sokaklar ,caddeler, vitrinler seni hatirlatmasin diye.

Gün oluyor anliyorum senden, bu sehirden kacmanin faydasizligini...

Cünkü biliyorum nereye gitsem benimle geleceksin,

ya da gittigim her yerde senden bir sey olacak.

Sen unuttun fakat unutulmadin.Bense unutuldugumu biliyor fakat unutamiyorum.

Inan unutabildigim gün seni yeniden ve daha cok sevmeye baslayacagim.

U.Yasar Oguzcan


acisess_mektup.JPG
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
Ayrilik diye birsey yok. Bu bizim yalanimiz. Sevmek var aslinda,ozlemek var,beklemek var. Simdi nerdesin? Ne yapiyorsun?Gunes coktan dogdu. Uyanmis olmalisin. Saclarini tararken beni hatirladin degil mi? Oyleyse ayrilmadik.

Sadece ozlemliyiz ve bekliyoruz.

Zamani hatirlatan herseyden nefret ediyorum. Once beklemekten. Omur boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan.Ikiside kotu,ikisi de hazin tarafi yasantimizin..

Bir cocugun once dogmasini bekliyorlar,sonra yurumesini,konusmasini,buyumesini..

Zaman ilerliyor,bu defa para kazanmasini,kanunlara saygi gostermesini,insanlari sevmesini,aldanmasini,aldatmasini bekliyorlar.

Ve sonra olümü bekleniyor insanoglunun.

Ya O? Ya O? Insanlardan dostluk bekliyor,sevgilisinden sadakat,cocuklarindan saygi ve bir parca huzur bekliyor,saadet bekliyor yasamaktan.Zaman ilerliyor,bir gun oda olumu bekliyor artik. Aradiklarinin cogunu bulamamis,beklediklerinin cogu gelmemis bir insan olarak gocup gidiyor bu dunyadan.Iste yasamak maceramiz bu.

Yasarken beklemek,beklerken yasamak ve yasayip beklerken olmek!

Ozleme bir diyecegim yok.O komur kirintilari arasinda parlayan bir cam parcasi.O nefes alisi sevgimizin,kavusmalarimizin anlami.O tek guzel yonu bekleyislerimizin..

Insanligimiz ozleyislerimizle alimli,yasantimiz ozlemlerle guzel.

Ozlemin buruk bir tadi var,hele seni ozlemenin.Bir kokusu var butun ciceklere degismem. Bir isigi var,bir rengi var seni ozlemenin,anlatilmaz

Verdigin butun acilara dayaniyorsam,seni ozledigim içindir. Beklemenin korkunc zehiri oldürmüyorsa beni,seni ozledigim içindir.

Yasiyorsa;icimde umut varsa,yine seni ozledigim icindir.

Seni bunca ozlemesem;bunca sevemezdim ki!

U.Yasar Oguzcan


mkemaldendf7.jpg
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
6.MEKTUP

Bugun yalnizliga dustum yine. Basimi ellerimin arasina aldim,sessizce aglamaya basladim.Onumde yariya gelmis bir konyak sisesi "beni ic" diye fisildiyordu, "beni iç"

Sonra yalvarmaya basladi; "ne olur dedi ne olur haydi ic beni."

Bir bardak doldurdum,tepeme diktim. Sise rahatladi,sustu.Hani ellerimiz birbirine degince nasil oluyorduk? Iste oyle oldum. Hani bakislarimiz bulustugu zaman,bir baska turlu atmasi vardi yureklerimizin. Onu hatirladim.

Sonra bir tren hareket etti. Sabahti. Karsi karsiyaydik. Konusuyorduk. Ben sevmek diyordum durmadan.Gozlerim gozlerine soruyordu:"Seviyor musun?" diye. Hep evet diyordu gozlerin,ellerin,dudaklarin hep evet diyordu. Oysaki bir cok hayir diyen insanlar vardi cevremizde. Ornegin:bir cocuk hayir diyordu,bir kadin,bir adam ve bir baskasi,bir baskasi hayir diyordu.Hayir'lar arasinda ezilmeye mahkumdu evet'lerimiz.



Tren ilerliyordu.Gozlerin gozlerime soruyordu ne olacak diye.Sigara ustune sigara yakiyordum kadeh kadeh icki iciyordum,fakat bilmiyordum ben de ne olacagini.Bizi surukleyen bir akintiydi. Durduramazdik onu,hukmedemezdik ona.

Bir anafora rastlayip yok oluncaya kadar akipgidecektik iste.

Peki anafor nerdeydi?

Uzak miydi? Belki cok yakindi kimbilir,biz onu goremeyecektik.

O gozlerimizi kor ettikten sonra saracakti bizi buz gibi kollariyla.

Tren ilerliyordu.Pencereden deniz gorunuyordu.Denize aksam gunesi vurmustu.Renk renk kayiklar gorduk kiyilarda.Denize tas atan cocuklar gorduk.

Uzakta bir balikci aglarini topluyordu.

Ve tren ilerliyordu.Kadere yaklasiyorduk.Bir alacakaranlik basti zamani.Gozlerim gozlerindeydi.Ellerini tuttum,titredin.Aci aci bir duduk ottü.Bir seyler koptu icimizden.

Sonra tren durdu,indik,yollarimiz ayri ayriydi.

Simdi,o gun verdigin yalnizligi yasiyorum.

U.Yasar Oguzcan


mektup-07.jpg
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
9.MEKTUP
Kimdi O? Yanindaki kimdi? Ne konusuyordunuz?

Iste buna dayanamam.Kahrolurum.

Dün gece ne yaptin?Nereye gittin?Ah otursaydin beni düsünseydin ya...

Eglenebildin mi bari?

Yatarken ne okudun? Sonra iyi uyuyabildin mi?

Rüyanda neler gordun? Söylesene...



Anladim artik beni sevmiyorsun. Sevdigini sanmakla yanilmisim.

Zaten cirkin bir adamim ben,sinirliyim,kiskancim,fazla hisliyim.

Daima beni sevecegini düsünmemeliydim.Sucluyum.

Kendimi sevgilerimin bencilliginden kurtaramadim.

Zayif bencil bir adamim öyleyse.

Sonra yalanciyim,iki yüzlüyüm.Seninle konusrken seninle yatmayi dusunuyorum.

Sevgiyle ellerini tuttugum zaman kalcalarini tutuyorum,bilmiyorsun.



Kendime gore hesaplarim var benim.Yanimda olman gurur veriyor,sevinc veriyor bana.

Fakat sana kimse bakmasin istiyorum,kimse konusmasin seninle.

Hep benim ol,durmadan benim ol.

Günün her saatinde ve ölünceye kadar benim ol.



Beni seviyor musun? Evet mi?

Oyleyse soyle.Kimdi O? Yanindaki kimdi? Nereye gidiyordunuz?

Seven zalimdir biliyorsun,ask egoisttir.

Sen zalim olma. Anlamiyorsun,anlamiyorsun...Biraz anla beni.



Sana sitem etmeyecegim artik.Butun suc benim.Seni bu kadar sevmemeliydim.

Su köhne ve utanmaz dünyada ne bir kimse bu kadar sevilmeye deger

ne de bir kimsenin bu kadar sevmeye hakki var.

Kendimizi ne saniyoruz? Biz neyiz ki? Sus,cevap verme. Teselliye ihtiyacim yok.

Seni bu kadar sevmenin cezasini kendime ödetecegim.

Göreceksin.



mektup-yd2.jpg
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
13.MEKTUP

Ergec beni affedeceksin. Bir sey beklemeden,bir sey istemeden affedceksin.

Sevgin seni oraya goturecek.

Duse kalka ilerleyecegin yollarda,taslar kanatacak ayaklarini.

Issiz karanlik ormanlardan gececeksin yapayalniz.

Sonra bir bataklik baslayacak gozun alabildigine.

Omuzlarina kadar yapiskan camurlara saplanacaksin.

Durmadan yagmur yagacak ustune,iliklerine kadar islanacaksin,usuyeceksin.

Ahtapot elleri gibi uzun,pis sarmasiklar dolanacak ayak bileklerine.

Dort yaninda kara bataklik kuslari donecek ciglik cigliga.

Gecmis zamani dusuneceksin.O bir daha yasanilmaz gunleri,geceleri dusuneceksin.

Batakligin son buldugu yerde zift gibi koyu bir gece baslayacak gecmis gecelere benzemeyen..

Yuruyeceksin,agir agir ilerleyeceksin zamanin ve gecenin ortasinda.

Keskin bir ruzgar cikacak,merhametsiz kirbaclar gibi parcalayacak yuzunu.

Sonra bir dag yamacina varacaksin,bitkin ve perisan...

Uzaklarda ciliz bir isik goreceksin.Sen yaklastikca buyuyecek,sicak kollariyla saracak seni.

Fakat sen o isigin oldugu yere hic bir zaman varamayacaksin ve bu gercegi anladigin anda yikilacaksin.

Iste o zaman beni dusuneceksin,cektiklerimi,senin icin katlandigim seyleri dusuneceksin.

Bulutlar dagilacak.

Seni nasil sevdigimi,yucelestirdigimi,nasil o ulasilmaz isik haline getirdigimi

birer birer anlayacaksin.

Onun icin beni affet demeyecegim sana.Ergec anlayacak ve affedeceksin.Bunu biliyorum.

Karsilasmamiz kaderdi belki.

Aci cektigimiz ciledir,bizi birbirimize yakinlastiran,o korkunc umitsizlikler,buyuk caresizliklerdir.

Acilarimizi yitirmeyelim.

U.Yasar Oguzcan


alexander_heinrichs.mektup.jpg
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
14.MEKTUP


Ilk defa goz goze geldigimiz ani hatirliyor musun?

Kacamak bir bulusmasiydi gozlerimizn.seni istiyordum,biliyordun...

Bakislarin duygulu,anlayisli,ozlemliydi zaman zaman.

Bakislarin bir sarki soyluyordu hic bilmedigim.Seni dinliyordum,bakislarini dinliyordum.

Dag basinda apansiz karsima cikan bir pinardi sanki gozlerin.

Egilip su icmek istiyordum kirpiklerinin arasindan.

Icimde yaktigin atesi sondurmek istiyordum.

Ama o ates gitgide buyudu iste!Simdi de sen yan artik,benim yanacak yerim kalmadi.

Inanamiyorum sen var misin?Inanamiyorum bir turlu.Tuttugum ellerin mi?

Optugum dudaklarin mi?Kimbilir?Belki de yoksun ben bir ruya goruyorum,biraz sonra uyanacagim.

Hersey ansizin silinecek.Ne saclarin kalacak ortalikta,ne gozlerin.

Yine kahredici yalnizligima donecegim.Biraz daha yikilmis,biraz daha sensiz.

O gun ilk defa seni gordum.Dusun sen dunyaya geleli beri kac yil gecmis aradan.

Dusun ne kadar cok ozlemisim seni?Oyleyse hic gitme ne olur?Verecegin her kedere raziyim.

Acilarin en buyugunu sen tattir bana,zehirlerin en siddetlisini senin elinden iceyim.Ama gitme ne olur?

Dudaklarim kurumustu,icim yaniyordu.Suya hasret kurumus bir ot gibiydim.

Yagmur olup yagdin ustume yeserdim,filizlendim.



Sonra gunes oldun,hayat verdin bana,koku verdin,renk verdin.

Simdi birakip gidersen bir daha ve son defa yine kuruyacagim,dagilip toz olacagim anliyor musun?

Cunku senden sonra kimse gelmeyecek,biliyorum.

Kimseler calmayacak kapimi.

Gidersen beni bana mahkum edeceksin,keske olsem diyecegim o zaman,keske olsem!

Simdi sendeyim,seninleyim,seni yasiyorum.Beni bana birakma!

Senden bir parcayim artik,belki de bastan basa sen oldum farkinda degilsin.Beni bana birakma!

Sen oldugun icin mutluyum.Sen oldugum icin de.Istersen ben olma.

Hic benim olma.Ama birakma beni ne olur?

Beni bana birakma!

Ü.Yaşar Oguzcan

mektup-yd2%5B1%5D.jpg
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
17.MEKTUP
Soruyorum,susuyorsun.Ben sükutun bu kadar anlamli oldugunu bilmezdim.

Bütün sorularimin cevabini bir bakisla veriyorsun,kah bir gülüsle.

Zaman zaman gözlerinin icinde eriyip kayboldugumu hissediyorum.

Yanimda olmadigin günler,gelecegin güne hazirliyor beni.Yokluguna boyle dayanabiliyorum.

Karanliklar icinde her dakika gözlerinin aydinlik bakislariyla doluyor icim.

Aradigim hersey orada.Cevapsiz kalmis bütün sorulari günisigina cikariyor gözlerin.

Bekliyorum,geliyorsun.Iste diyorum yasamak bu.Sevmek seni sevmekten baska bisey degil.

Hic kimseyi bu kadar özlemle beklemedim.Bu kadar inanmadim hic kimsenin gelecegine.

Onun icin bir gün gelmeyeceginin korkusu kahrediyor beni.

Gelecegin mutlu ana yaklasan her dakika yasamaktan güzel,gecen her dakika ölümden aci...

Fakat gelisin herseyi unutturuyor.Sikintili ögle sonlari günün en yasanmaya deger saatleri oluyor sen gelince.

Kizgin bir günes altinda bana karli dag yamaclarinin serinligini getiriyor ellerin.

Istiyorum veriyorsun.Verdiklerin bir bakima iflasi oluyor saadet anlayisimin.

Böylesine buyuk hazlarin hayal bile edilemedigi bir dünya uzerinde özlenecek baska saadetin kalmadigini düsünüyorum.

O zaman hersey siliniyor gözlerimden.Sensiz bir yarinin degersizligini,cekilmezligini daha iyi anliyorum.

Huzur seninle kayboluyor,bütün sevincler seninle gidiyor,sensiz bir kanli gömlek gibi giyiyorum üzerime yasamayi.

Caresizlik hic bir zaman sen yanimda oldugun anlardaki kadar kötü ve merhametsiz olmuyor.

Yine de her öpüsümde bana ilahlara has bir güc bir büyük huzur veriyor dudaklarin.

Agliyorum gidiyorsun.Ama sen gözyaslarimi görmuyorsun ki!Ayrildigimiz yerde basliyor yikintim.

Kalabalik bir caddede,vapur iskelesinde ya da bir kapi önünde;

nerede olursa olsun ayriligin bir tokat gibi iniyor yüzüme.

Kocaman sivri bicaklar gibi delik desik ediyor vücudumu.Her yer kan oluyor.

Artik dayanamiyorum,artik dayanamiyorum.Aglamak bile kar etmiyor.

Ben bu acilara ben bu sürekli ölümlere önceden razi oldum.Sikayete hakkim yok,biliyorum.

Isyan etmem faydasiz.Kendi kaderinin cizdigi yolda yürüyor ayaklarin.

Yaziyorum,okuyorsun.Kimbilir ne dayanilmaz acilar icindesin sen de?

Nasil her yerini orada bir sigara söndürülmüscesine yakan özlemler icindesin.

"Mümkün olsa hep yaninda kalirdim"diyorsun."Hic senden ayrilmazdim,hep senin olurdum" diyorsun.

Iste onun icin sana kizamiyorum ya!

Bütün isyanim ceresizliklere,bu kahpe imkansizliklara,bu mesafelere,bu zamana

ve bu bizi cepecevre kusatan insanlara,onlarin pis kurallarina,bes para etmez inanclarina.

O demir parmakliklara,agir kapilara,kalin zincirlere,o merhametsiz,cirkin gardiyanlara ragmen

seni seviyorum.

Anlatamiyorum.

U.Yasar Oguzcan

hand-illusion-01-reklamsiz.jpg
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
Bugün bendeki resimlerini ve mektuplarini yakiyorum.Küllerini sana gönderecegim.

Iste! Hepsi önümde duruyor.Su resim cekilirken karsinda ben vardim,hatirladin mi?

Uzerini "seni daima sevecegim"diyerek imzalamissin.

Bu seni en cok anlatan resimdi biliyorum,bana en yakin oldugun resimdi...

Karsinda ben vardim,gözlerin gözlerimdeydi...Icin benimle doluydu,bakislarin gibi.

Once bu resmini yakacagim,bu en cok sen olan resmini.Sonra da digerlerini yakacagim.

Hepsi birer birer kivrilip kül olacak sonunda.

Ya mektuplarin? Her birini cok cok öptügüm mektuplarin. Onlar da yanacak.

Senden madde olan hicbir sey kalmasin istiyorum ben de.

Icimde biraktigin eziklik yeter artik.Artik seninle degil,verdigin acilarla avunacagim.

Seni bütün arzularin üzerinde,bütün özlemlerin ötesinde sevecegim artik.

Sensiz bir dünya yaratacagim senden.Dünya duracak ama sen durmayacaksin.

Zaman bitecek ama sen bitmeyeceksin.

Bir gün bütün cicekleri solacak bahcelerin,yildizlar isik vermeyecek, günes dogmayacak hic.

Ama sen solmayacaksin,sen eksilmeyeceksin.

Seni maddenin disina cikariyorum,ölümsüzlügün kapilarini aciyorum sana.

Anlamiyor musun?

Daha düne kadar her yerini ayri ayri seviyordum.

Ellerini tuttugum zamanlar ürperirdim,basim dönerdi gözlerine bakinca.

Dudaklarin her öpüste yeniden dünyaya getirirdi beni.

Al iste,hepsini sana birakiyorum.Güzelligin de senin olsun,disiligin de....

Göreceksin bir gün her yerin su mektuplar, su resimler gibi kül olup dagilacak.

Bir tel bile kalmayacak saclarindan.Niceleri gibi sen de göcüp gideceksin bir gün.

Once gencligin terkedecek seni. Ellerin burusacak,belin bükülecek,ak pak olacak saclarin.

Bos bir cuvala döneceksin.

Sonra,aynaya bakinca bugün cok güvendigin güzelliklerinin de seni birer birer biraktigini göreceksin.

Gözlerinde o vahsi parilti kalmayacak,bütün atesi sönecek dudaklarinin.

Ama ben o halinde bile seni terketmeyecegim.

Cünkü benim icimde hep bu günkü gibi kalacaksin.Taptaze simsicak ve korkunc güzel!

Yalniz benim gözlerimde bir manasi olacak bakislarinin.

Ben yok oldugum zaman da satirlarimda yasayacaksin.

Hic ihtiyarlamadan,hic degismeden,hic tükenmeden...

Adim adinla anilacak,adin adimla....

Mektuplarinla resimlerini yakacak gücü kendimde bulamasam, o zaman da kendimi yakardim.

Su herkeste seni gören gözlerimi,su her yerde sana kosan ayaklarimi

ve su her zaman sana yazan ellerimi yakardim.

Tenimde yükselen alevler ta Allah'a kadar uzanir,ona caresizligimi anlatirdi.

Seni gücsüz,zayif bir insan tarafindan sevilmenin hayal kirikligina ugratmamak icin,

simdi benim yerime sen den kalanlari yakacagim.

Ben yasadikca varligim bütün caresizliklere meydan okuyacak.

Unutma; seni sevdigim icin ölebilirdim,seni sevdigim icin yasayacagim.

Biraz sonra mektuplarinla resimlerini tutusturacak bir kibrit cöpü gibi cekiliyorum hayatindan.

Herseyiyle onu sana birakiyorum.Hayatin senin olsun,istersen hayatim da.

Ama sen kendinin bile olamayacaksin artik...Ben yasadikca,adim söylendikce...

Seni bensizlige ve kendimi sana mahkum ediyorum.


Ü.Yaşar



url
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
Bugün bendeki resimlerini ve mektuplarini yakiyorum.Küllerini sana gönderecegim.

Iste! Hepsi önümde duruyor.Su resim cekilirken karsinda ben vardim,hatirladin mi?

Uzerini "seni daima sevecegim"diyerek imzalamissin.

Bu seni en cok anlatan resimdi biliyorum,bana en yakin oldugun resimdi...

Karsinda ben vardim,gözlerin gözlerimdeydi...Icin benimle doluydu,bakislarin gibi.

Once bu resmini yakacagim,bu en cok sen olan resmini.Sonra da digerlerini yakacagim.

Hepsi birer birer kivrilip kül olacak sonunda.

Ya mektuplarin? Her birini cok cok öptügüm mektuplarin. Onlar da yanacak.

Senden madde olan hicbir sey kalmasin istiyorum ben de.

Icimde biraktigin eziklik yeter artik.Artik seninle degil,verdigin acilarla avunacagim.

Seni bütün arzularin üzerinde,bütün özlemlerin ötesinde sevecegim artik.

Sensiz bir dünya yaratacagim senden.Dünya duracak ama sen durmayacaksin.

Zaman bitecek ama sen bitmeyeceksin.

Bir gün bütün cicekleri solacak bahcelerin,yildizlar isik vermeyecek, günes dogmayacak hic.

Ama sen solmayacaksin,sen eksilmeyeceksin.

Seni maddenin disina cikariyorum,ölümsüzlügün kapilarini aciyorum sana.

Anlamiyor musun?

Daha düne kadar her yerini ayri ayri seviyordum.

Ellerini tuttugum zamanlar ürperirdim,basim dönerdi gözlerine bakinca.

Dudaklarin her öpüste yeniden dünyaya getirirdi beni.

Al iste,hepsini sana birakiyorum.Güzelligin de senin olsun,disiligin de....

Göreceksin bir gün her yerin su mektuplar, su resimler gibi kül olup dagilacak.

Bir tel bile kalmayacak saclarindan.Niceleri gibi sen de göcüp gideceksin bir gün.

Once gencligin terkedecek seni. Ellerin burusacak,belin bükülecek,ak pak olacak saclarin.

Bos bir cuvala döneceksin.

Sonra,aynaya bakinca bugün cok güvendigin güzelliklerinin de seni birer birer biraktigini göreceksin.

Gözlerinde o vahsi parilti kalmayacak,bütün atesi sönecek dudaklarinin.

Ama ben o halinde bile seni terketmeyecegim.

Cünkü benim icimde hep bu günkü gibi kalacaksin.Taptaze simsicak ve korkunc güzel!

Yalniz benim gözlerimde bir manasi olacak bakislarinin.

Ben yok oldugum zaman da satirlarimda yasayacaksin.

Hic ihtiyarlamadan,hic degismeden,hic tükenmeden...

Adim adinla anilacak,adin adimla....

Mektuplarinla resimlerini yakacak gücü kendimde bulamasam, o zaman da kendimi yakardim.

Su herkeste seni gören gözlerimi,su her yerde sana kosan ayaklarimi

ve su her zaman sana yazan ellerimi yakardim.

Tenimde yükselen alevler ta Allah'a kadar uzanir,ona caresizligimi anlatirdi.

Seni gücsüz,zayif bir insan tarafindan sevilmenin hayal kirikligina ugratmamak icin,

simdi benim yerime sen den kalanlari yakacagim.

Ben yasadikca varligim bütün caresizliklere meydan okuyacak.

Unutma; seni sevdigim icin ölebilirdim,seni sevdigim icin yasayacagim.

Biraz sonra mektuplarinla resimlerini tutusturacak bir kibrit cöpü gibi cekiliyorum hayatindan.

Herseyiyle onu sana birakiyorum.Hayatin senin olsun,istersen hayatim da.

Ama sen kendinin bile olamayacaksin artik...Ben yasadikca,adim söylendikce...

Seni bensizlige ve kendimi sana mahkum ediyorum.


Ü.Yaşar

url
 

fides

Kahin
Yeni Üye
Katılım
15 Şub 2008
Mesajlar
1,694
Tepkime puanı
5
Puanları
38
21 Ocak 2009, 20:53:54 »

Sahibini arayan mektuplarım var. Sahibi ben olsam da gidip alamadığım ya da gidemediğim diyeyim; bir yerlerde bana adanmış, beni bekleyen mektuplar... Üzerinde parmak izlerinin kaldığı belkide kokusunun bulaştığı mektuplarım...Benim şehrime de bırakılmış, belki kırmızı belki de mavidir...Ne fark eder ki şehrimde bilmediğim bir yerde bana yazılmış okunur mu hala bilinmez, belkide yağmura kara yenilmiştir ...
Umarım o mektuplara kavuşurum. Umarım ben onlara kavuşmadan yakılmaz ya da marmaraya bırakılıp egeye doğru yol almaz ya da egeden bırakılıp akdenize yol almaz...

Sakla mektuplarımı olur mu?...
 
Tüm sayfalar yüklendi.
Sidebar Kapat/Aç

Yeni Mesajlar

Üst