- Konbuyu başlatan
- #61
- Katılım
- 26 Nis 2009
- Mesajlar
- 623
- Tepkime puanı
- 62
- Puanları
- 28
Evet ,demiştik ki insanın SONSUZLUK yolculuğu , AKLIN sınırını kabul ederek , SONSUZLUK u BİLINEMEZ olarak tanıyıp kendi sonlu varlığının sonsuz yanında bir HİÇ olduğunu idrak etmesiyle başlar. Aslında bu insanın kendisini tanımasıdır. Kendisini tanımayan insan daracık dünyasını tek dünya ve kendi SONLU benliğini TANRI olarak görmeye devam ederken, SONSUZLUĞUN engin deryasından aldığı bir DAMLA ile yetinmiş sonsuz hayatındaki tek azığı işte o bir damla olmuştur. Ölüm öncesi hayatında bu bir damla belki onu idare edebilir ama ebedi bir hayatta okyanusun ortasında bir damla su ile idare edemezsiniz.
Kendini tanımayan insanın benliği kendini TANRI olarak gördüğü ve özgür olduğunu düşündüğü için daima SONSUZ ile savaşmak zorundadır. Çünkü etrafında bir çok TANRI vardır ve kimisiyle İTTİFAK kurmuş olsada , çoğu onun TANRI lığına boyun eğmez, ve TANRILAR arası savaş devam eder durur. Ama sonunda hiçbiri kazanamaz çünkü aslında hiçbiri TANRI değildir.
Kendini tanımayan insanın benliği kendini TANRI olarak gördüğü ve özgür olduğunu düşündüğü için daima SONSUZ ile savaşmak zorundadır. Çünkü etrafında bir çok TANRI vardır ve kimisiyle İTTİFAK kurmuş olsada , çoğu onun TANRI lığına boyun eğmez, ve TANRILAR arası savaş devam eder durur. Ama sonunda hiçbiri kazanamaz çünkü aslında hiçbiri TANRI değildir.