Octavio Paz

GİTMEKLE KALMAK ARASINDA

Gitmekle kalmak arasında kıpırdamayan gün,
katı bir saydamlık kalıbı.

Hepsi görünüyor ve hiçbiri anlaşılamıyor,
ufuk dokunulamayacak bir yakınlık.
Masada kağıtlar, bir kitap, bir vazo:
nesneler dinlenmekte adlarının gölgesinde.

Damarlarımdaki kan giderek daha ağır yükseliyor
ve yineliyor inatçı hecesini şakaklarımda.

Işık kayıtsızca biçimini bozmakta
donuk duvarın, tarihi olmayan bir zaman.

Öğle sonrasının yayılışı; şimdiden bir körfez
usul dalgalanışı sarsmakta dünyayı.

Ne uykudayız, ne de uyanık:
biziz, başka bir şey değil işte.

An ayrılmakta kendi kendinden
ve duraksamaların oluşturduğu geçite dönüşmekte.


Çeviri:Ali Cengizkan


İki Gövde

İki gövde yüzyüze
bazan iki dalgadır
ve gece bir okyanustur.

İki gövde yüzyüze
bazan iki taştır
ve gece bir çöldür.

İki gövde yüzyüze
bazan iki köktür
geceyle sarmalanmış.

İki gövde yüzyüze
bazan iki bıçaktır
ve gece bir anlık parıltı.

İki gövde yüzyüze
düşen iki yıldızdır
boş ve yalnız bir gökte.



Gecesel Su

At gözlü bir gece titrer geceleri,
su gözlü bir gecen var senin uyuyan toprakta
titreyen at gözlerinde,
sır dolu sulardan yapılı gözlerinde.

Gölge suyundan gözler,
kuyu suyundan gözler,
düş suyundan gözler.

Sessizlik ve yalnızlık,
ayın taşıdığı iki küçük hayvan,
içerler bu gözlerden,
içerler bu sulardan.

Gözlerini açarsan,
açar gece yosun kapılarını,
açar kendini suyun gizli ülkesine
ve gecenin ortasından çağlar.

Ve kaparsan gözlerini,
bir ırmak doldurur içini,
kör, suskun bir dalga atılır ileri
ve karartır seni:
nemlendirir gece ruhundaki kıyıları.


Görüntü

İnsan toz ise eğer
düzlükten geçen ne varsa
insandır ...


Çeviri:İsmail Aksoy