- Konbuyu başlatan
- #1
Nietzsche'nin sevgilisi Lou Salome' ye adadığı şiir:
öyle bir hayat yaşıyorum ki,
cenneti de gördüm, cehennemi de.
öyle bir aşk yaşadım ki,
tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
bazıları seyrederken hayatı en önden,
kendime bir sahne buldum oynadım.
öyle bir rol vermişler ki,
okudum, okudum anlamadım.
kendi kendime konuştum bazen evimde.
hem kızdım hem güldüm halime.
sonra dedim ki, söz ver kendine
denizleri seviyorsan dalgaları da seveceksin.
sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin.
uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.
öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım.
öyle çok değerliymiş ki zaman,
hep acele etmem bundandı,
anladım...
Yaşam İlahisi
Elbette ki, bir dost bir dostu
Benim seni sevdiğim gibi sever, bilinmez yaşam
Sende inlesem, ağlasam bile,
Sen bana mutluluk ya da acılar versen de…
Seni bütün zararlarına karşın seviyorum;
Sen beni yok etmek zorunda olsan bile,
Bir dost sarıldığı dostunun göğsünden kopar gibi
Kopuyorum senin kollarından.
Bütün gücümle sarıyorum seni!
Bırak alevin beni tutuştursun,
Bırak savaşın ateşi içinde
Senin sırlarını daha da derinlerde arayayım.
Bin yıllar var olmaya! Düşünmeye!
Her iki kolunla da sar beni;
Yoksa eğer bana sunacağın mutluluk,
Olsun!
Acıların var ya...
öyle bir hayat yaşıyorum ki,
cenneti de gördüm, cehennemi de.
öyle bir aşk yaşadım ki,
tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de.
bazıları seyrederken hayatı en önden,
kendime bir sahne buldum oynadım.
öyle bir rol vermişler ki,
okudum, okudum anlamadım.
kendi kendime konuştum bazen evimde.
hem kızdım hem güldüm halime.
sonra dedim ki, söz ver kendine
denizleri seviyorsan dalgaları da seveceksin.
sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin.
uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.
öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım.
öyle çok değerliymiş ki zaman,
hep acele etmem bundandı,
anladım...
Yaşam İlahisi
Elbette ki, bir dost bir dostu
Benim seni sevdiğim gibi sever, bilinmez yaşam
Sende inlesem, ağlasam bile,
Sen bana mutluluk ya da acılar versen de…
Seni bütün zararlarına karşın seviyorum;
Sen beni yok etmek zorunda olsan bile,
Bir dost sarıldığı dostunun göğsünden kopar gibi
Kopuyorum senin kollarından.
Bütün gücümle sarıyorum seni!
Bırak alevin beni tutuştursun,
Bırak savaşın ateşi içinde
Senin sırlarını daha da derinlerde arayayım.
Bin yıllar var olmaya! Düşünmeye!
Her iki kolunla da sar beni;
Yoksa eğer bana sunacağın mutluluk,
Olsun!
Acıların var ya...