Klauss Jaurge

Tepelerden bana doğru
koşarak geldiğini
gördüğümde, kalbim hızlıca
çarpmaya başlamıştı
.Siyah, uzun saçları
rüzgarda savruluyor,
elleriyle onlara hakim
olmaya çalışıyordu
.Yemyeşil gözleri ise
uzak mesafelerden bile
fark ediliyordu
.Yüzünün tam ortasına
Tanrı tarafından özenle
yerleştirilmiş ufacık
ve tatlı burnu,
pembe dudakları ve büyük olduğunu
düşündüğü kulakları
.Bu sebeple sürekli saçlarını
kulaklarının üstünde tutar,
hiç toplamazdı.

Ve bir gün öldü,
o güzel
.Kalmadı artık dudaklarının
pembeliği,
kalmadı saçları omuzlarında,
savrulamazdı hiçbir zaman
.Meydandaydı artık
kulakları ve tanrı tarafından
özenle yerleştirilmiş o ufacık
ve tatlı burun şimdi lanetlenmişti
yine tanrı tarafından
.Yemyeşil gözleri artık
yosuna çalıyordu ve bayat.