Kendine Ayna Tutmak

Kendine ayna tutmak nedir?

Anladığım kadarıyla kendini doğrularıyla, seçimleriyle ve hatalarıyla birlikte görmek ve bu şekilde kabul etmekle ilgili...

"Kendini her gün keşfedeceğine kendine ayna tut" önerisini alan birisi için "Kendine ayna tutmak"ı nasıl açıklarsınız, görüşlerinizi alabilir miyim?

Kendi soruma kendim cevap vereyim o zaman, kigem.com sitesinden alıntı:

...Her zaman ister istemez, sözlü veya sözsüz iletişim halindeyiz. Bir çok farklı gruba dahil oluyor, değişik çevrelere giriyor ve her ortamda etkileşim içinde oluyoruz. Yalnız olduğunu düşünen, son derece izole yaşayan bir insan bile "benlik" duygusunu bu iletişim ve etkileşimlerden oluşturuyor.

Aslında iletişim teorisinin temel aksiyomlarının birinden söz ediyoruz: Eğer kişi bir ilişki içindeyse iletişim kurmadan edemez. Yani hiçbir şey söylemeden tavana baksa bile, "söylediklerin beni ilgilendirmiyor" demiş olur. En azından öyle demiş gibi algılanabilir. İnsanlar bazen sahneye çıkar, sözlü veya sözsüz olarak mesajlarını iletirler. Bazen de seyirciyle birliktedirler. Olanları izleyerek, tepkileri ve geri bildirimiyle oyunu etkiler, şekillendirir ve oyunun devamına neden olurlar. Bu koreografi ile oluşur kişinin benliği. Üstelik bunun farkında da değildir. Ona sorsanız, "ben buyum işte, ben hep böyleydim" diyebilir.
Sen nasıl birisin?

Bu sorunun cevabını kişi nasıl bulur?

Oturup düşünmüş olabilir ya da hiçbir şekilde buna kafa patlatmamış olabilir. Ama elbette bir cevabı vardır ve kim olursa olsun bu cevap bir değer taşır. Kendini tanıma, aydınlanma, iç yolculuğa çıkıp kendini keşfetmenin önemi hep vurgulanır. Bu oldukça zor ve çaba gerektiren bir arayıştır. Fakat bundan daha kolay olarak insan tek bir şey yapabilir. Aynaya bakar. Bu ayna, duvarda asılı olan değil her gün her etkileşimde başka kişilerin ona tuttuğu aynadır. Amerikalı hümanist sosyolog Charles Cooley bu "ayna benlik" kavramını ilk ortaya atan kişidir.

Ona göre "ayna benlik" kavramında üç önemli unsur var:

1. Başkalarına nasıl göründüğümüzü kafamızda canlandırırız

2. Bu canlandırdığımız görüntünün başkaları tarafından nasıl yargılandığını canlandırırız

3. Bu canlandırdığımız yargılar ile benliğimizi oluştururuz.

Bu şekilde hakkımızdaki düşüncelerimiz aslında başkalarının bizim hakkımızda ne düşündüklerini düşünmemiz ile oluşmuş olur. Böylece mesele; "Senin gözünde ne isem, ben oyum" şeklinde formüle edilir. Tabii ki bu tek bir kişinin yargısı hakkındaki düşüncemizden oluşmuyor.

Hayat boyu karşılaştığımız ve özellikle çocukluk döneminden itibaren algıladığımız her tepki ile oluşan bir benlik duygusu bu. Özellikle çocukluk dönemi dedim çünkü kişinin kimlik oluşturması ve benlik duygusu bu dönemlerde oturmaya başlıyor. Hemen altını çizmek gerekiyor: Burada sözü edilen; başkalarının mutlak ve gerçek yargısı değil algıladığımız tepkilerden bizim vardığımız yargılar ya da yorumlar.

Bir şey anlatırken birinin gülmesi, kişinin "ben komik birisiyim" düşüncesini içleştirmesine yol açarken, başka bir kişiye "ben yeterince zeki değilim, komik oluyorum" düşüncesini çağrıştırabilir. Bir kişi kendini iyi hissederken diğeri hayat boyu zeki olmadığı düşüncesinin verdiği özgüven sorunuyla boğuşup durabilir. İşin daha da kötü tarafı; artık içselleştirdiği bu düşünce ile çevresinde bu düşünceyi çağrıştıran ne hareket ve etken varsa onu algılamaya başlar. Algıdaki seçicilik ile cımbızla çeker gibi zaman geçtikçe aptal olduğuna dair "kanıtlar" artar. Sonuçta çoğu insan bu şekilde hayatını sürdürür durur ve belki de asla sebebini sorgulamaz. Kendimizle ilgili inançlarımız, ne yazık ki, "gerçeklere" ve "doğrulara" dönüşür.

Bu bağlamda aslında kendimiz hakkında oluşturduğumuz düşüncelerin bazen yanlış yargılar, yanlış anlaşılmalar ve doğru olmayan inançlardan oluştuğunu görebiliriz. Yani kendimize dair bütün düşüncelerimiz aslında birer illüzyon mu demek oluyor? Hayır, yalnızca benliğimizin algılamalarımız ve yorumlarımızla oluştuğunu ve bunun dışında da bir anlamı olmadığını söylemiş oluyoruz. Budizm'in de söylemek istediği bu değil miydi?

elfnrb' Alıntı:

Kendine ayna tutmak nedir?

Anladığım kadarıyla kendini doğrularıyla, seçimleriyle ve hatalarıyla birlikte görmek ve bu şekilde kabul etmekle ilgili...

"Kendini her gün keşfedeceğine kendine ayna tut" önerisini alan birisi için "Kendine ayna tutmak"ı nasıl açıklarsınız, görüşlerinizi alabilir miyim?

Genişletmek için tıkla ...

"Kendine ayna tutmak" demek, fenomenal goruntuye bakmak yerine; beyninde olan her seyi sorgulamak, irdelemek, once bilmeye tasimak ve kendini numenal yeti kullanimi olarak tanimak ve tanitmak; ayni sekilde de kendine uygun olmayan dusunce ve davranislari insanlik adina gozden gecirmek, bilimselligi ve cagdasligi gozden gecirmek ve cagi ve bilimselligi yakalayacak sekilde kendini bilinclendirmek, ve bu temeldeki algini, bilgini, birikimini sorgulayarak olene kadar gelistirmek.

Tüm insanlar birbirlerinin aynası olabilir mi?

glsezinrs' Alıntı:

Tüm insanlar birbirlerinin aynası olabilir mi?

Genişletmek için tıkla ...

Eger her bakan, sadece karsidakini gormezse ve ayna ile bakarsa, olabilir. Yeterki herkes hem kendini numenal yeti olarak aynada gorup degerlendirebilsin, hem de baskalarini onlara olduklari gibi aynada gosterebilsin.

Kendine ayna tuttan kasıt kendine dışardan,objektif olarak bak , böyle analiz et olmalıdır. İyi, güzel, etkileyici wow! ama kendine dışardan bakarken kim olacağım ben? haa başkaları olacağım, sevdiklerim olacağım,sorumluluklarım olacağım,benden beklenenler olacağım,normlar,kurallar kısaca toplum olacağım ! ee demek ki benim aynam toplummuş diğer insanlarmış! toplum kim ki? toplum dedigimiz gelenek,görenek ortak öğretiler değerler vs.. Sonuç insan kendine ayna falan tutamaz ancak karşılaştırır..kimle? diğer insanlarla toplumla..pehh.. saçma geldi birden..Ben bu anlamda tek ayna tanırım Tanrı.. eğer Tanrıya inanmasaydım saçmacı ve hiçci karışımı birşey olurdum sanırım

donkişot' Alıntı:

Kendine ayna tuttan kasıt kendine dışardan,objektif olarak bak , böyle analiz et olmalıdır. İyi, güzel, etkileyici wow! ama kendine dışardan bakarken kim olacağım ben?

Genişletmek için tıkla ...

Sevgili donkişot, ayna dışarda değil, içerdedir..Yunus'u anımsa.."Bir ben var vardır, bende benden içeru!"

Ayna, Sır ı Alem' dır.
Her şey O' n da...
bir/ birine yansır.
O sana.. sen O na hal-ler-im iz
yansır, bakar/bakarız iç-içe O aynada-n-
'n' halimiz varsa an'da yaşarız da tam olarak ne bilir-görürüz! allah bilir : )

sebepler-sonuçlar; hep...içiçe geç/er karışır.. yine-yeni şekillenirken
-ben'ce- telaffuzumuz hal'imizi anlatmakta -hep- eksik kalır
- -
yine de bir şey diyeceksek

diyebileceğim ... (ayna da) O Alem de 'bir' aynasın da madem
bakmak istersen ancak yakın!?! olduğunca (b/ilmini -gönül-ler ile eş edebildiğince)
görüş ile neşriyat alanı-n- da açılacak, genişleyecektir

ister bakar gör' sün istemez bakmaz..görmezsin! : )

glsezinrs' Alıntı:

..Yunus'u anımsa.."Bir ben vardır, bende benden içeru!"

Genişletmek için tıkla ...

Düzelttim..

glsezinrs' Alıntı:

Sevgili donkişot, ayna dışarda değil, içerdedir..Yunus'u anımsa.."Bir ben var vardır, bende benden içeru!"

Genişletmek için tıkla ...

Dışardan girmiştir içeri o aslında tam olarak anlayamadım demek istediğinizi sevgili Glsezinrs, o ben, bu ben mi *

donkişot' Alıntı:

Dışardan girmiştir içeri o

Genişletmek için tıkla ...

Bu harikaydı..Yazdığım, Yunus Emre'nin çok bilinen bir sözüydü..Tamamı şu:
"Beni bende demen, bende değilim
Bir ben vardır bende, benden içeru"
Yani, içsel yolculuklarımızla algımızı dış çevreye değil de kendimize yöneltir isek, içimizdeki "ben"i, tözü, özü tanıyabiliriz.Kendimizi bilmek de bu değil mi zaten?Aynaya bakarken de kendi görüntümüzün yansımasına değil, içe (öze)bakış önemlidir..Evrensel-insan bunu sorgulamak-irdelemek vb düşünsel bir faaliyetle açıklamış,doğrudur..Aynada kaşımıza gözümüze bakmaktan söz etmediğimize göre, soyutlamaya dayanan bir kavrayıştan sözediyoruz..İçimizdeki "ben" ve dışımızdaki "ben" birbiri ile ne denli örtüşürse, o denli "kendimiz"iz..Gene mi karmaşık yazdım*

Bir sorun da kendimizi tüm bunlardan sonra nasıl şekillendireceğimiz. Biri çok hareketlidir ve bizi çok cansız görür örneğin. Çok sıcakkanlı birine çok soğuk ya da çok resmi birine cıvık görünebiliriz.
Nasıl karar vereceğiz? Karakterimizi tüm bu gözlemlerden ve tuttuğumuz aynalardan sonra nasıl ve neye göre şekillendireceğiz?

elfnrb' Alıntı:

Bir sorun da kendimizi tüm bunlardan sonra nasıl şekillendireceğimiz. Biri çok hareketlidir ve bizi çok cansız görür örneğin. Çok sıcakkanlı birine çok soğuk ya da çok resmi birine cıvık görünebiliriz.
Nasıl karar vereceğiz? Karakterimizi tüm bu gözlemlerden ve tuttuğumuz aynalardan sonra nasıl ve neye göre şekillendireceğiz?

Genişletmek için tıkla ...

Insan ve insanlik algisina, karsilikli anlayis, hosgoru, saygiya ve hak ve ozgurluklerin taninmasi ve kullanimina gore.

evrensel-insan' Alıntı:

Insan ve insanlik algisina, karsilikli anlayis, hosgoru, saygiya ve hak ve ozgurluklerin taninmasi ve kullanimina gore.

Genişletmek için tıkla ...

Peki bunu yaparken diğer insanlara "uyum"u nasıl sağlayacağız? Doğru kişi olmaya çalışırken insandan uzaklaşmaz mı insan..

elfnrb' Alıntı:

Peki bunu yaparken diğer insanlara "uyum"u nasıl sağlayacağız? Doğru kişi olmaya çalışırken insandan uzaklaşmaz mı insan..

Genişletmek için tıkla ...

Kendi kisiligini ortaya koyarak diger her turlu kisilige kasrsi empatik olmak.

Vicdan aslinda insanin aynasidir ama ne yazik ki bu tur terimlerin gunumuzde kifayeti kalmadi. Kendini kandiran insanlar bile varken dunyada

ölmeden önce ölmektir.nefsin terbiyesidir.nefs muhasebesidir.

Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz.görünür rütbe-i aklı eserinde.Ziya paşa.

İnsan kendine karşı objektif olamaz. Kesin bir yargı gibi oldu ama niyetim genel bir yargı oluşturmaktı. Evet, insan kendine objektif davranamaz. İç sesleriyle kavga eder ve o iç seslerinden hangisini dinleyeceğine karar veremez. Aslında birinin daha güçlü ses olduğunu fark eder ama diğer sesler de kendisine ait olduğu için kararlarında zorlanır. Eğer kendine ayna tutabilirse (ki tek başına yapabileceğini sanmıyorum) kendine objektif olarak bakabilir ve o güçlü sese uyar İşte tüm sorun o sesi duyabilmek. Belki "Kendi başına ayna tutamıyorsun kendine, ne yapıyorsun sen çocuk?" diyorsunuzdur. Yardım alıyorum

Ayna karşısındaki görüntünün tersini gösterir, belki bakmasını becerebilirsek öteki yüzümüzü de görebiliriz.

kendimi bilmez idim
her şeyi ben bilir oldum (sandım)
kendimi bildim, tiksindim tiksinmekteyim..
dengeyi bulabilirsem eğer..
işte o zaman asıl
ben ben olurum
başkalarına ihtiyacım var elbet, kendime duyduğumdan çok belkide..
ama düşünmeden edemiyorum, benden başkası olmasaydı keşke
kendimi bilmez iken daha mutluydum ya
neyse..