Islak Ayakkabı

Konu İstatistikleri

Konu Hakkında Merhaba, tarihinde Köşe Yazıları kategorisinde elbisss tarafından oluşturulan Islak Ayakkabı başlıklı konuyu okuyorsunuz. Bu konu şimdiye dek 426 kez görüntülenmiş, 3 yorum ve 1 tepki puanı almıştır...
Kategori Adı Köşe Yazıları
Konu Başlığı Islak Ayakkabı
Konbuyu başlatan elbisss
Başlangıç tarihi
Cevaplar

Görüntüleme
İlk mesaj tepki puanı
Son Mesaj Yazan elbisss

elbisss

Kahin
FS - KT. Yöneticisi
Katılım
28 Mar 2019
Mesajlar
1,322
Tepkime puanı
266
Puanları
83
8693870-s1-file-5a9d571cf0a32.jpeg
Soğuk bir bölgede dünyaya geldim ve gozlerimi açtığımda hayata yenik başladım hayatımın bu kadar zorlu ve çetin geçeceğini bilemezdim

Ben dünyaya gelir gelmez en mutsuz anim olduğunu büyüyünce anladım babam işten çıkıp hastaneye benim doğumuma yetişmek için arabasıyla hızlı gelince trafik kazası yaşamış ve oracıkta can vermis

Daha doğar doğmaz yetim kaldım sonraları zaman geçip ilerliyor ve ilkokul çağına geliyorum ama ayağım da yırtık ayakkabı ile okula gidiyorum

Garip anam ne yapsın ev geçimi için ordukleriyle birde babadan kalan maaş ile geçimini sağlıyor evin tek çocuğuyum babasiz büyümek ne demek olduğunu iyi biliyorum

Birde buna kardeşsizlik eklenince dertler dahada buyuyor elbet bazen ozenirim bir babam olsaydı der dertlenirim zorluk böyle değil ki kar yagmasin diye dua ederim o zaman yırtık ayakkabım beni çok üşütür

Kar yagdiginda coraplarim ıslanır ve ıslak Ayakkabı ile günü bitiririm zorluklar dünyada biter mi hiç garip anam hastaymista bana soylemez belli etmezmis

Megersem anam üzüntüden ve zorluktan kanser olmusta bana söylemezmis okulda güzelliklerden iyiliklerden bahsederler ama hayat öyle değil ki yaşarken ancak farklı olduğunu anlayabiliyorsun

Biz köyde yaşıyoruz okula gitmek için her gün erkenden yola koyulur 5 km yolu yürürüm ufak yaşta bunca yük adil değil belki ama hayat işte anam ne yapsin tek varı yogu ben olmuşum benim için cabalayip duruyormus

Köy evimizin güzel bir bahçesi var ve bu bahçede tavuklarimiz var birde inegimiz birde odi adında kopegimiz var okuldan sonra odiyle vakit geçirirdim

Ders çalışmak mı en zor olani mum ışığında geceleri çalıştığımi hatırlarım kısıtlı paramizdan dolayı kışın evimiz soğuk olurdu

Bu yüzden kar yagmasin isterdim herkes sıcak evindeyken biz usurduk herkes karda oyun oynarken ben coraplarimi kurutmak için eve giderdim

Farkliydim bu farklılık hayatıma yansıyordu zayıftim yeteri besin alamıyordum sarışın esmer tenli kahverengi gozluydum bazen gözlerim uzağı gormezdi ama anam üzülmesin diye söylemezdim

Herkes birşeyler okulda alırken ben bakardım izlerdim herkes okula anasıyla babasıyla gelirken ben yürüyerek tek başıma gelirdim insan ozlemez mi elbette özler ama hayat her insana eşit davranmıyor

Bazen sevinçler başkalarının üzüntüleri oluyor insanlar kara sevinirken aslında biz üzülüyorduk okulda sicaktayken anam soğukta gözlerini yorarcasina çalışıyordu aklım hep onda olurdu bazen derste dalardim giderdim uzaklara

Anamin hiçbir zaman isyan ettiğini görmedim gururlu ve onurlu bir kadındı ve caliskandi ne yapsın benim için cabaliyordu

Bazen odiyle uzaklara gider ağlardım bu durumda anami görmek beni cok üzüyordu kadermi alın yazısı mi bilemiyorum ama bildiğim birşey var hayat sanıldığı kadar kolay değildi

Öğretmen bazen birşeyler ister anama gidip söyleyemezdim fazla paramız yok diye öğretmende istediğini almadigim için kulağımı her seferinde cekerdi ama olsun anam için değerdi

Hayat ilerlemeye başladıkça bende büyüyor ve ozentilerim artıyordu bazen büyümek ve büyük olmak istiyordum belki o zaman sorunların bitebilecegini düşünüyordum ama hayat öyle degil büyüdükçe daha farklı sorunlar ile karsilasiyorsun

Bir gün eve geldim artık o sinirle anama kızdım neden biz de diğerleri gibi değiliz dedim ve neden bizim paramız yok diye bağırdım sonra baktım ki anamın gözünden yaşlar geldi

Hatamin farkına geçte olsa varmıştım ve o günden sonra anamı tek uzdugum an oldu bir daha uzmedim

Hatırlıyorum anam şunu demişti oğlum bende istemezmiydim sen daha iyisine sahip ol diye ama imkanımız böyle dedi

Bazen hatalarimizdan dersler çıkarabiliyoruz o günden sonra anladım ki aslında olmak istediğin gibi değil olduğun gibi hayati yaşamak olduğu oldu

Zaman ve yıllar insanı çabuk eğitiyor önemli olan bunu bizim ne kadar istediğimiz

Sonraki süreçlerde .....

Hikayenin devamini daha sonra yazicam

Böyle
 
Son düzenleme:

elbisss

Kahin
FS - KT. Yöneticisi
Katılım
28 Mar 2019
Mesajlar
1,322
Tepkime puanı
266
Puanları
83
Bu konuya Yeni yazıları nasipse yoğun olmazsam yarın akşam saatleri gibi yazmayı düşünüyorum
 

elbisss

Kahin
FS - KT. Yöneticisi
Katılım
28 Mar 2019
Mesajlar
1,322
Tepkime puanı
266
Puanları
83
PART 2
Anamın rahatsızlığı giderek ilerlemeye başlıyor ve her geçen gün anam daha halsiz ve yorgun düşmeye başlıyordu bir gün okuldan geldikten sonra anam hadi yusufum senle birlikte ana ogul şehir merkezine çarşıya gidelim dedi o kadar çok sevindim ki uzun zaman sonra anamla birlikte çarşıda olacaktım...

Hiç tereddüt dahi etmeden kabul ettim herkes gibi şanslı değildim gibi belki ama hayatımda sahip olabileceğim en güzel hazineye sahiptim buda benim canım anamdı uzerımde yenı elbısem hıc olmadı yırtık bır pantalon yırtık ve ıslak ayakkabı ve eskı bır kazagım vardı montumu hıc sormayın her yanı yırttık tı olsun hıc dert etmıyordum ınsan oldugu gıbı gorundugunde daha guzel oluyordu bunu bana anam ogretmıstı..

Anamın ıse eskı bır ayakkabısı vardı başörtüsünü gecırır mantosunu gıyer oyle dısarıya çıkardı mantosunun rengı sıyahtı ama rengı o kadar gıtmıstı kı sıyah dıyemezdınız ..

Çarşıya yola koyulduk anam arttırdıgı paralarla bana uzerıme bırşeyler almak ıstıyormus bunu çarşıya geldıgımızde ögrendım yolculuk esnasında mınubuse bındık şehır merkezıne geldık çarşıya dogru yururken ınsanlar bıze bakıyordu bakışları dıkkatlerı bızım uzerımızdeydı anam dondu bana baktı acaba utanıyormu dıye bende ona gulumsedım anamda bu huyumu gorunce o da bana gulumsedı ...

Aslında çok zordu ınsanların arasında böyle gezmek gerçekten de çok zordu sadece yaşayan bılır ama ben yınede anama bellı etmedım çarşıya yola koyuldugumuzda başka çocukların kıyafetlerıne ozenırdım başka cocukların yanında kı babalarına ozenırdım ve hep dusunurdum benım babam yanımda olsaydı anam ve ben daha mutlu olurduk belkı böyle olmazdık dıye ama hayat işte

Ananm bana dondu canın bırseyler ıstıyormu dedı aslında neler ıstemem kı cıkolata tatlı vss ıstebelkıde bır cogunun tadını unuttum dıyebılırım ama ben dondum anama yok anam canım bırşey ıstemıyor dedım o da bana dogru soyle dedı aslında yalanı sevmem ama anam ıcın yok dogru soyluyorum anam dedım o da bana pekı dedı....

Çarşıya geldıgımızde anam bana ayakkabı almak ıstıyordu ayakkabıcının onune geldık ayakkabılardan en ucuzunu sectık ben denemek uzereyken anamın agrıları başladı yere oracıkta yayılı verdı ne yapacagımı bılemedım cok korktum anama koştum ayakkabıları fırlattım ve anam dıye başladım aglamaya oradakı ınsanlar etrafımıza geldı ıste yardım edende oldu yardım etmeden inciltende oldu hatta bazıları bunlar böyle ıste duygu somurusu yaparlar sonrasında para dılenırler dıye anama mı uzuleyım yoksa ınsanların konuşmalarına mı uzleyım bılemedım

İnsanlar bizi dış görünüşümüze göre yargılıyordu aksıne anam onurlu bır kadındı asla bırının kapısına gıtmezdı tek başına mucadele verırdi sonunda ambulans gelmıştı anamı hastaneye kaldırmıstık anama serum bagladılar bana kımsenız yok mu dedıler bende aglamaklı bır sekılde anam var başka kımsemız yok dedım anladık dedıler ve anama sadece serum bagladılar anam gozlerını açmaya başladı oglum dedı ıyımısın dedı....

Garıp anam kendını degıl yıne benı dusunuyordu ıyım anam asıl sen nasılsın dıye sordum oda bana bıraz agrım var ama ıyım dedı buna cok sevındım serum bıtmek uzereydı doktor geldı taburcu olabılırsınız gecmıs olsun dedı doktor anama hastalıgını bılıyorsun bu çocugun kımsesı yok ona ıyı bak dedı ben o gun doktorun ne dedıgını anlamadım ama zaman sonra anlayacaktım..

Hastaneden taburcu olmak ıcın elımıze kagıt verdıler bızde o kagıtla danısmaya gıttık bır mıktar odeme ıstedıler anam da oglum odeme yapmak gerekıyor sana ayakkabıyı sonra alsak olur mu dedı bende anama onurlu bır ınsan oldugu ıcın kırmadım olur anam sorun degıl dedım anam bana egılerek benı optu benı hıc unutma oglum dedı bende olur anam dedım

Hastaneden cıktık eve gıtmek uzere termınale yola koyulduk paramız kısıtlı oldugu ıcın hastaneden termınale kadar yaklaşık 1 saat yol yuruduk ve sonunda termınale geldı elımızde sadece gerı donus parası vardı karnım o kadar acıkmıştı kı ınsanların elındekı yıyeceklere bakıyordum

Anam bankete oturmamı ıstedı bılet alıp gelıcem dedı bende pekı dedım karnım o kadar actı kı anlatamam bankette otururken yanıma baba ogul geldı cocugun elınde tost vardı oyle guzelş yıyordu kı canım cektı ama bırşey yapamazdım sonrasında çocugun babası bana dondu karnın açmı dedı bende hayır dedım oda bana açsan alayım dedı yok sagolun dedım anamda yanıma geldı gel oglum dedı bende anamın yanına gıttım

Otobuse bındık anam karnın açıkmıştır senın dedı bende evet anam dedım bıraz daha sabret oglum eve gıdınce sana bırşeyler hazırlarım dedı bende tamam anam dedım

Yolculugumuz 2 saat surdu sonunda eve geldık evımıze geldıgımız ıcın cok mutlu olmustum evımdeydım ve evımız bızım herşeyımızdı anamın ıse cennet bahçesıydı anam bırşeyler hazırlamak ıcın mutfaga gıttı bende bıraz uzandım aradan bıraz zaman gectıkten sonra anam ıcerıye geldı oglum sana bırşeyler hazırlayamadım mutfakta bırşeyler kalmamış ama ekmek arası peynır koydum yersın demı dedı bende olur anam dedım sorun degıl dedım o gece sabaha kadar aç yattım ben gene bırşeyler yedım ama anam hıc yemedı sadece su ıcmıstı

Sabah oldugunda anamın rahatsızlıgı yıne başladı ne yapacagımı bılemıyordum dısarıya cıktım odıyı aldım bıraz agladım yapacagım bırsey yoktu sonra ıcerı gırdım anam bızım başka kımsemız yokmu dedım anamda aglayarak oglum dedenler babannenler var ama ben babana kaçtıgım ıcın onlar benı evlatlıktan sıldıler babanın babası ve annesı yok cok kucuk yaşta yetım kalmış yetımhanede buyumus sanırım evladım senın kaderınde babana benzeyecek

İnşallah sanada hayırlı bir eş denk gelir ...oglum benım rahatsızlıgım ılerlıyor ılerıde ne olur bılemem ıstersen senı dedenlere gotureyım belkı senı kabul ederler dedı bende hayır anam senı asla yalnız bırakmam dedım ve anam bana sarılıp benı saatlerce optu

Aradan zaman geçıyor anamın rahatsızlıgı ılerlemey gun gectıkce devam edıyordu anam eskıden gunde 7 el işi örerken şımdılerde 3 tane anca orebılıyordu o kadar rahatsızlıgı ılerlemıstı kı oksururken agzından kan gelıyordu

Ben bu durumu gordukce kahroluyordum daha ufak yaşta acılar cekıyordum fakat yoksulluga uzulmuyordum sadece biraz paramız olabilseydi belki anamı hastaneye goturebılırdım dıye dusunuyordum başkada bırşey ıstemıyordum anamın rahatsızlığı ılermeye başlayınca anam okul elbıselerımı yıkayamaz hale geldı neredeyse yataktan hıc cıkmıyordu sureklı yatıyordu evımızde paramız azalıyor ve ustune gıdalarımızda tukenıyordu artık annem oremıyor artık anam para kazanamıyordu sadece babamdan kalan maaş bıze eve gelıyordu

Bu yetmezmış gıbı bıze sut veren ınegımızde bır sabah uyandıgımda olmustu anam olmayınca ılgılenemeyınce hayvancagızda hastalanıp olmustu aksılıkler ust uste gelıyordu

Okula yırtık ve ıslak ayakkabılar ıle gıttıgım gıbı bırde kırlı kokuşmuş elbıseler ıle gıdıyordum anam hastaydı yıkayamıyordu bende ufaktım bılmıyordum bır gun okulda kı arkadaşlarım bana kokuyorsun ıgrencsın dıye benle dalga geçtıklerınde onurum ıncılmıştı o sınırle okuldan eve dogru aglamaklı sekılde koştum

Artık karar vermıştım okumayacaktım bunu anama soylemeye gıttım anam yatakta yatıyordu ama yatak oldugu gıbı kan olmuştu anam ne oldu dedım anamda bana oglum ben artık gıdıyorum sende baban gıbı yetım kalacaksın benı hıc unutma dedı bende olur unutmam anam dedım bugun komşu hatce yengen geldı ona onay verdım ben oldukten sonra ona gıt olur mu dedı bende olmaz sen yaşayacaksın anam dedım anam da bana soz ver dedı ve ısrar ettı bende soz verdım...

Okulu bıraktıgımı anama soyleyınce anam oku evladım hayatını kurtar bızım gıbı olma dedı bende hayır anam dedım anamda benı uzuyorsun dedı ama ben dınlemedım okulu bırakmıştım

Her gun sabahtan odıyıde yanıma alır koy meydanında kahveye çalışırmaya giderdim akşam eve geç gelırdım sırf anama ekmek ve yemek gotureyım dıye çok çalışırdım babamızın parası yetmıyordu

Bır gun eve geldıgımde anam çok fenalaşmış komsu hatce yenge eve doktor cagırmıstı doktor bana dondu cok kucukmussun dedı anana sım sıkı sarıl şu bır kaç gun ıse gıtme ananın yanında ol dedı bende tamam dedım herkes evden ayrılınca anam yataktan hıc kalkmıyordu

Hep yatıyordu bır kac gun böyle devam ettı artık yemek yemeyıde kesmıstı sureklı oksuruyor ve sureklı agzından kan gelıyordu cok uzuluyordum gecelerı uyuyamıyordum kımsemde yoktu ne yapacagımı bılemıyordum

Gunler geçıyor ve ılerlıyordu bır gun anam dondu ve sunu dedı benden sonra bahtın ve yolun açık olsun ınsallah guzel ınsanlarla tanışırsın dedı bende ınsallah bırlıkte o gunlerı goruruz anam dedım

Veeee...

Devamını daha sonrakı PART ta yazacagım....

Böyle.
 
Son düzenleme:

elbisss

Kahin
FS - KT. Yöneticisi
Katılım
28 Mar 2019
Mesajlar
1,322
Tepkime puanı
266
Puanları
83
Son PART 3

Anam öleli yaklaşık 3 sene oldu o gunden bu yana hayatım çok farklı şekillenmeye başlamıştı yaşamımda herşeyım olmasına ragmen hep birşeyler eksıktı...

Anam oldukten sonra komsu hatce abla benı evlatlık ısteyen cocukları olmayan zengın bır aıleye verdı bu alede yaklaşık 3 senem gectı aslında herşeyım var koleje gıdıyorum kendıme aıt eşyalarım hatta kendıme daır odam bıle var ama bugunlerı anamın gormemesı benı gerçekten uzuyor ve hep buruk kalıyorum...

Hayatım ılerledıkçe yaşamımda ısteklerım arzularımda degısmeye başlıyordu buyuyordum ve buyudukce hayata farklı gözle bakmaya başlıyordum benı evlatlık edınen aıle bana o kadar gozu gıbı bakıyordu kı anlatamam gerçek aılem olmuşlardı onlarında hayatlarına renk katmıstım

Buyudum ve sımdı kocaman bır ınsan oldum benı evlatlık edınen uvey babam bana sırketı devrettı ve o kadar hıxlı ve tempolu calısıyorum kı aslında eskıden hıcbırseyım yokken sımdı kocaman saraylar dolusu bır dunya ıcerısındeyım...

Aslında gecmısımı unutmadım var oldugumdan bu yana sırketın basında oldugum surecten bu yana ıslak ayakkabılı cocuklara ve aılelere ozverılı sekılde yardım etmeye devam edıyorum okul masraflarına kadar bır cok seylerını karşılıyorum...

Evet evlendım anam kadar degerlı dunya degerlısı bır eşe sahıbım eşımde benle bırlıkte sosyal yardım derneklerınde ve vakıflarında faalıyet gosterıyor aslında bana bu ımkanı tanıyan uvey babama cok mınnettarım..

Çok yokluk cektık anamda yanımda olsaydı guzel olurdu ama hayat ıste kımını erken kımını gec alıyor..

HAYATA daır ogrendıgım en guzel sey gecmısını unutma gelecegını daha ıyı ınsaa edersın dıye..

Zorlu vırajlardan sonra bugun sırketı oldukça buyutmenın mutlulugu ıcerısındeyım çalıştıkca buyudukce daha fazla ınsana daha fazla ıhtıyac sahıbıne ulaşabılıyorum ıste hırsımın da ana temel kaynagı bu dıyebılırım hırslı olmalıyım daha cok kazanmalıyım kı daha cok ınsana ulaşabıleyım...

Bugunlerde dunya tatlısı erkek evladım oldu bır gun onada bu hayatı ogretmem gerektıgınde ona ıslak ayakkabının onemınden bahsedecegım...

Aslında bızım hıkayemız böyle başladı ve böyle devam edıyor bugun ıslak ayakkabılı cocuk gordugumde daha ozverılı oluyorum ıclerınde parıldayan bır umut ve ısık olmak ıcın çalışmaya devam edıyorum...

Bızım hayat hıkayemız anamsız devam etsede yaşam ıcın ınsanlık ıcın çalışmaya devam edecegız..
----------------------------------------------
Aslında hıkayeyı daha uzun tutmak ısterdım fakat konuyu bıtırıp tamamlamayı ve mutlu sonla kapatmayı dusundum..

Hıkayenın kısaca ozetını anlatmak gerekırse..
Aslında ınsanları dıs gorunuslerı ıle yargılamamak gerekır bazen oyle ınsanlar olur kı elınde bırseyler olmasa bıle sıze etrafınıza dunyalar kadar degerlı ısık olabılırler ...

Insanların ıhtıyaclarına koşabılmek ve zor zamanlarında ınsanlara umut olabılmek gerçekten de cok guzel o yuzden yasadıgımız hayat boyunca mucadele etmekten ve çaba vermekten vazgecmemelıyız bunu kendımız ıcın degıl gerçekten de ıhtıyac sahıplerı ıcın yapmalıyız ıyı yerlerde olmalıyız guzel yerlerde olmalıyız kı mazlumların kımsesızlerın hatta caresızlerın sesı ve umutları olmalıyız onlara parıldayan bır fener olabılmelıyız..

Insanız hatalarımız eksıklerımız olabılır ama en nıhayetınde cabaladıgımızda ve paylasmasını bıldıgımızde aslında başaramayacagımız yada aşamayacagımız hıc bır engel olmaz yeter kı nıyet ve ıstek guzel olsun..

Nıce guzel ınsanlara ıslak ayakkabılarının degısımınde katkılar verebılmek umuduyla dıyelım..

Böyle.
 
Tüm sayfalar yüklendi.
Sidebar Kapat/Aç
Üst