- Konbuyu başlatan
- #1
E
evrensel-insan
Ziyaretçi
Inancsal sorun bence cok iyi algilanmali; birincisi inancsal adindan da anlasilacagi uzre, bilimsel degildir be bilim ile mukayesi hem abes, hem de mantiksal degildir. Cunku bilim sadece soyut teori, hipotez, tez, antitez v.s. den olusmaz; bilimin asil kaynagi pratikteki somut deney, gozlem, bulus v.s. ile evrensel ortaya koyumu ve yalnislanabilr olmasidir.
Eger bir yerde birsey belirtiliyorsa ve bu gelecekte bir zamana yonelikse,m bunun sabitligi soz konusudur.
Ikinci konuda; tarih bizlere notredamus v.s. gibi, bir suru "kahin" tanistirmistir. Dolayisiyle, insanoglu olan bu tarihi karakterler, adina Kuranda da bir sey olabilecegi dusunulebilir.
Bugun Kuran ya da herhangibir dini rehberin, insanoglu disinda bir guc tarafindan yazildigini savunmak, bence bir inanc degil; sadece gercegi gorememek ve bilimin, bilisselligin ne oldugunu algilayamamaktir.
Sonucta en onemli nokta; buradaki dialog konusudur. Insanoglu bir tur olarak gelistirdigi dialogu sadece kendi turu icin gelistirmis ve kendi disindaki turleri de bu dialogla algilamistir. Dolayisiyla, dunyada insanoglunun algilayacagi, insanoglu yetili tek bir dialog vardir, bu da insanoglunun dialogudur.
Bunun bu sekilde algilanmasi; sadece insan ustunu bir degil; iki cesit yapmaktadir. Sonucta peygamber eger bir insanogluysa; neden sadece o tanri ile dialog kurabilecek yetenege sahiptir de, baska bir kisi sahip degildir.
Yani burada, sadece Allah degil; Allah ile insanoglu arasinda dialog bagini gerceklestiren peygamberde insanustu olmaktadir.
En azindan, Kuran'in insanoglu tarafindan yazilmadigina inananlar, bu tip bir mistizmin, efsanenin, mitolojinin nerelere varabilecegini de sorgulamalidirlar.
Buradaki inancsal sorun, aslinda inancin somut bir veriye dayanmadigini da kanitlamaktadir. Cunku Kuran'in insanoglu yazimi oldugunu algilamak; bu inancin somut destegini de ortadan kaldirir.
Tarihte bile, yazilan tum mitolojik, efsanevi, mistik anlatimlar, insanoglu urunudur.
Bunun uzerine iyi dusunmek gerekir.
Inancin iki boyutu vardir. Allah kavramiyla bu boyutlara bakalim.
Birinci boyut Allah'i herhangibirseyle ozdeslestirme boyutudur. Bu dinler acisindan somut degerlerdir, kuran, incil, tevrat, cami, kilise, havra v.s. Ya da dindisi somut degerlerdir, deity, madde, evren v.s. ki bu da genelde; deizm, ve panteizm ile panenteizmdir. Buradaki inanc, kendine gore somut bir taban bulur.
Ikinci inanc ise, Allah'a bir canli/insan gibi bir icerik verip, ona bir sey yaptirtma, ondan bir sey bekleme; kisaca onunla inananin kurdugu bag ve iliski boyutudur. Teslimiyet, kulluk, korku v.s.
Iste inancin asil sorunu bu boyuttadir. Cunku bu boyut Allah'a bilhassa insanoglunun fiziksel ve dusunsel ozelliklerini yukler. El, ayak, beyin, dusunce v.s. ayrica, kizma, cezalandirma, yazma, korkutma, uyarma, imtihan, v.s.
Iste inancsalligin bu sorunu cozmesi demek; yeryuzunde, insanoglundan baska kendi turu icin dialog kuran ve kendi disindaki turleri de kendi yeti ve yapisiyla algilayan baska bir varlik, yada guc olmadigidir.
Yeryuzundeki bil kokeninin tek yaraticisi insanogludur ve bu bil kokeniyle, bilimsel olmaktadir. Yani rakibi, alternatifi kendi turu bunyesindedir ve kendi turu disinda boyle bir gorunur rakip alternatif henuz yoktur.
Iste inancsal yanasimdaki, bu Allah'a bilhassa insanoglu fizigini ve dusuncesini eklemenin ve bu eklentilere kul olmanin, inancsal soyut disinda somut bir dayanagini hic bir inancli gosteremez.
O zaman bunun adi inanc degil; tamamen teslimiyet, kendini dusuncesini yok sayma ve yasam ve iliskilerine hic bir anlam yuklememe demektir. Iste kader ve alin yazisi, takdir-i ilahi, sans, tesaduf, kisaca Allah'a yuklenen her turlu olgu ve becerinin inancsal olarak ta bir somut tutanagi yoktur.
O yuzden inancsal yanasan arkadaslar, bu ikinci inanc katagorisini en azindan dusunmelidirler. Cunku buradaki, kisinin kendini yok saymasi demek; insanoglunun tum degerlerini Allah'ina bahsetmesi demektir. Iste dine inanan inanclilarla, dine inanmayan inanclilari bu katagori ayirir.
Allahin varligini bir seyle ozdeslestirip, inanmak baskadir. Allah'a bir vucut, beyin, dusunce ve bunlarin yeti ve becerisini vermek baskadir. Ustelik bunlari veren de insanoglunun ta kendisidir, ayni ozdeslestirenin de kendisi oldugu gibi.
Eger bir yerde birsey belirtiliyorsa ve bu gelecekte bir zamana yonelikse,m bunun sabitligi soz konusudur.
Ikinci konuda; tarih bizlere notredamus v.s. gibi, bir suru "kahin" tanistirmistir. Dolayisiyle, insanoglu olan bu tarihi karakterler, adina Kuranda da bir sey olabilecegi dusunulebilir.
Bugun Kuran ya da herhangibir dini rehberin, insanoglu disinda bir guc tarafindan yazildigini savunmak, bence bir inanc degil; sadece gercegi gorememek ve bilimin, bilisselligin ne oldugunu algilayamamaktir.
Sonucta en onemli nokta; buradaki dialog konusudur. Insanoglu bir tur olarak gelistirdigi dialogu sadece kendi turu icin gelistirmis ve kendi disindaki turleri de bu dialogla algilamistir. Dolayisiyla, dunyada insanoglunun algilayacagi, insanoglu yetili tek bir dialog vardir, bu da insanoglunun dialogudur.
Bunun bu sekilde algilanmasi; sadece insan ustunu bir degil; iki cesit yapmaktadir. Sonucta peygamber eger bir insanogluysa; neden sadece o tanri ile dialog kurabilecek yetenege sahiptir de, baska bir kisi sahip degildir.
Yani burada, sadece Allah degil; Allah ile insanoglu arasinda dialog bagini gerceklestiren peygamberde insanustu olmaktadir.
En azindan, Kuran'in insanoglu tarafindan yazilmadigina inananlar, bu tip bir mistizmin, efsanenin, mitolojinin nerelere varabilecegini de sorgulamalidirlar.
Buradaki inancsal sorun, aslinda inancin somut bir veriye dayanmadigini da kanitlamaktadir. Cunku Kuran'in insanoglu yazimi oldugunu algilamak; bu inancin somut destegini de ortadan kaldirir.
Tarihte bile, yazilan tum mitolojik, efsanevi, mistik anlatimlar, insanoglu urunudur.
Bunun uzerine iyi dusunmek gerekir.
Inancin iki boyutu vardir. Allah kavramiyla bu boyutlara bakalim.
Birinci boyut Allah'i herhangibirseyle ozdeslestirme boyutudur. Bu dinler acisindan somut degerlerdir, kuran, incil, tevrat, cami, kilise, havra v.s. Ya da dindisi somut degerlerdir, deity, madde, evren v.s. ki bu da genelde; deizm, ve panteizm ile panenteizmdir. Buradaki inanc, kendine gore somut bir taban bulur.
Ikinci inanc ise, Allah'a bir canli/insan gibi bir icerik verip, ona bir sey yaptirtma, ondan bir sey bekleme; kisaca onunla inananin kurdugu bag ve iliski boyutudur. Teslimiyet, kulluk, korku v.s.
Iste inancin asil sorunu bu boyuttadir. Cunku bu boyut Allah'a bilhassa insanoglunun fiziksel ve dusunsel ozelliklerini yukler. El, ayak, beyin, dusunce v.s. ayrica, kizma, cezalandirma, yazma, korkutma, uyarma, imtihan, v.s.
Iste inancsalligin bu sorunu cozmesi demek; yeryuzunde, insanoglundan baska kendi turu icin dialog kuran ve kendi disindaki turleri de kendi yeti ve yapisiyla algilayan baska bir varlik, yada guc olmadigidir.
Yeryuzundeki bil kokeninin tek yaraticisi insanogludur ve bu bil kokeniyle, bilimsel olmaktadir. Yani rakibi, alternatifi kendi turu bunyesindedir ve kendi turu disinda boyle bir gorunur rakip alternatif henuz yoktur.
Iste inancsal yanasimdaki, bu Allah'a bilhassa insanoglu fizigini ve dusuncesini eklemenin ve bu eklentilere kul olmanin, inancsal soyut disinda somut bir dayanagini hic bir inancli gosteremez.
O zaman bunun adi inanc degil; tamamen teslimiyet, kendini dusuncesini yok sayma ve yasam ve iliskilerine hic bir anlam yuklememe demektir. Iste kader ve alin yazisi, takdir-i ilahi, sans, tesaduf, kisaca Allah'a yuklenen her turlu olgu ve becerinin inancsal olarak ta bir somut tutanagi yoktur.
O yuzden inancsal yanasan arkadaslar, bu ikinci inanc katagorisini en azindan dusunmelidirler. Cunku buradaki, kisinin kendini yok saymasi demek; insanoglunun tum degerlerini Allah'ina bahsetmesi demektir. Iste dine inanan inanclilarla, dine inanmayan inanclilari bu katagori ayirir.
Allahin varligini bir seyle ozdeslestirip, inanmak baskadir. Allah'a bir vucut, beyin, dusunce ve bunlarin yeti ve becerisini vermek baskadir. Ustelik bunlari veren de insanoglunun ta kendisidir, ayni ozdeslestirenin de kendisi oldugu gibi.
