- Konbuyu başlatan
- #1
- Katılım
- 21 Eki 2009
- Mesajlar
- 70
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 40
Bir Gülümseme Bulun, John Murphy
Her zamanki gibi bir çarşambaydı. Karım ve ben bir bakım evinde bir kalp krizini daha başarıyla atlattığımızı konuşuyorduk. Bakım evinin sakinlerinden biri olan Miriam bizimle birkaç dakika konuşmak istediğini söyledi.
“Mutlu olmak için üç şeye ihtiyacım olduğunu düşünmüşümdür hep” dedi. “Seveceğim birine, yapacağım bir şeye ve bekleyeceğim bir şeye. Burada seveceğim insanlar var ve etkinlikler de beni aynen istediğim gibi meşgul ediyorlar. Ama beklediğim bir şey yok. Bu konuda bana fikir verebilir misiniz?”
“Buraya gelmeden önce neyi bekliyordun?” diye sorduk.
Miriam “Başkalarıyla birlikte bir şeylere gülmeyi çok severdim” yanıtını verdi.
“Nelere gülerdiniz?” gülümseyerek, “Görebildiğim, duyabildiğim, hissedebildiğim, tadını veya kokusunu alabildiğim her şeye” dedi.
O anda projemize başlama kararı verdik. Espriler aramaya başladık ve tüm duyularımızı bu amaçla kullandık.
Bir posterle işe başladık. Posterde şöyle yazıyordu: Hayat ciddiye alınmayacak kadar önemlidir. Üzerinde: Yaşamdan zevk almaya bakın, çünkü bu bir kostümlü prova değil yazan bir düğme bulduk. Sonra bir çay poşetinin üzerine şu mesajı koyduk: siz bu çay poşetine benziyorsunuz... sadece sıcak suyun içinde ne kadar güçlü olduğunuzu anlarsınız.
Aramaya devam ettikçe, esprilerle dolu karikatürler, ses ve görüntü kasetleri bulduk. İnsanlar bize araba tamponuna yapıştırılan çıkartmalar, resimler, kitaplar, oyunlar, dizi karikatürler getirdiler. İçine kitaplar, kasetler, tebrik kartları ve her yaştan çocuklar için oyuncaklar koyduğumuz espri sepetleri hazırladık. İçi doldurulmuş hayvanlar en sevilen oyuncaklardı, onları toplar izliyordu. Ve elbette köpükten balon yapma oyuncakları olmadan sepetler dolmuş sayılmıyordu.
Bu projeye başlamamızı sağlayan Miriam için de bir gülmece sepeti hazırladık. Kendisi için günün en önemli zamanının sepetindekileri bakımevinin diğer sakinleriyle, ziyaretçilerle, gördüğü herkesle paylaştığı zaman olduğunu söylüyordu. Birisi onun bir gülümseme aradığını ve bulunca da bunu başkalarıyla paylaştığını söyledi. Böylece projemizin adını koyduk: “Bir Gülümseme Bulun ve Onu Başkalarıyla Paylaşın.”
Proje o kadar başarılı oldu ki diğer tesislerin de kulağına gitti ve özel istekler almaya başladık.
Bir bakımevi bizden alışveriş arabası gibi bir gülmece arabası yapmamızı istedi. Gönüllüler bu arabayı koridorlarda gezdiriyor ve pek çok kişiyle gülümsemelerini ve kahkahalarını paylaşıyordu. Bir başka bakımevi ise gülünç video kasetler için bir de video kamerası bulunan bir gülmece odası tasarlamamızı istedi. Kısa süre sonra aileler spor kazaları, gizli kamera şakaları ve bunun gibi hoşlarına giden video kasetler bağışlamaya başlamışlardı.
Yaşlıca bir kadına yardım etmek için bir jest olarak başladığımız şey ömür boyu devam edecek bir projeye dönüştü.
Miriam şimdi en son ödülünü almak için aramızdan ayrıldı, ama onu en son gördüğümüzde bakım evindeki odasının kapısında şöyle bir yazı asılıydı. Kendine Gülebilen Kadın Mutlu Demektir. Onu Her zaman Eğlendirebilirsiniz.
Alıntıdır...
Her zamanki gibi bir çarşambaydı. Karım ve ben bir bakım evinde bir kalp krizini daha başarıyla atlattığımızı konuşuyorduk. Bakım evinin sakinlerinden biri olan Miriam bizimle birkaç dakika konuşmak istediğini söyledi.
“Mutlu olmak için üç şeye ihtiyacım olduğunu düşünmüşümdür hep” dedi. “Seveceğim birine, yapacağım bir şeye ve bekleyeceğim bir şeye. Burada seveceğim insanlar var ve etkinlikler de beni aynen istediğim gibi meşgul ediyorlar. Ama beklediğim bir şey yok. Bu konuda bana fikir verebilir misiniz?”
“Buraya gelmeden önce neyi bekliyordun?” diye sorduk.
Miriam “Başkalarıyla birlikte bir şeylere gülmeyi çok severdim” yanıtını verdi.
“Nelere gülerdiniz?” gülümseyerek, “Görebildiğim, duyabildiğim, hissedebildiğim, tadını veya kokusunu alabildiğim her şeye” dedi.
O anda projemize başlama kararı verdik. Espriler aramaya başladık ve tüm duyularımızı bu amaçla kullandık.
Bir posterle işe başladık. Posterde şöyle yazıyordu: Hayat ciddiye alınmayacak kadar önemlidir. Üzerinde: Yaşamdan zevk almaya bakın, çünkü bu bir kostümlü prova değil yazan bir düğme bulduk. Sonra bir çay poşetinin üzerine şu mesajı koyduk: siz bu çay poşetine benziyorsunuz... sadece sıcak suyun içinde ne kadar güçlü olduğunuzu anlarsınız.
Aramaya devam ettikçe, esprilerle dolu karikatürler, ses ve görüntü kasetleri bulduk. İnsanlar bize araba tamponuna yapıştırılan çıkartmalar, resimler, kitaplar, oyunlar, dizi karikatürler getirdiler. İçine kitaplar, kasetler, tebrik kartları ve her yaştan çocuklar için oyuncaklar koyduğumuz espri sepetleri hazırladık. İçi doldurulmuş hayvanlar en sevilen oyuncaklardı, onları toplar izliyordu. Ve elbette köpükten balon yapma oyuncakları olmadan sepetler dolmuş sayılmıyordu.
Bu projeye başlamamızı sağlayan Miriam için de bir gülmece sepeti hazırladık. Kendisi için günün en önemli zamanının sepetindekileri bakımevinin diğer sakinleriyle, ziyaretçilerle, gördüğü herkesle paylaştığı zaman olduğunu söylüyordu. Birisi onun bir gülümseme aradığını ve bulunca da bunu başkalarıyla paylaştığını söyledi. Böylece projemizin adını koyduk: “Bir Gülümseme Bulun ve Onu Başkalarıyla Paylaşın.”
Proje o kadar başarılı oldu ki diğer tesislerin de kulağına gitti ve özel istekler almaya başladık.
Bir bakımevi bizden alışveriş arabası gibi bir gülmece arabası yapmamızı istedi. Gönüllüler bu arabayı koridorlarda gezdiriyor ve pek çok kişiyle gülümsemelerini ve kahkahalarını paylaşıyordu. Bir başka bakımevi ise gülünç video kasetler için bir de video kamerası bulunan bir gülmece odası tasarlamamızı istedi. Kısa süre sonra aileler spor kazaları, gizli kamera şakaları ve bunun gibi hoşlarına giden video kasetler bağışlamaya başlamışlardı.
Yaşlıca bir kadına yardım etmek için bir jest olarak başladığımız şey ömür boyu devam edecek bir projeye dönüştü.
Miriam şimdi en son ödülünü almak için aramızdan ayrıldı, ama onu en son gördüğümüzde bakım evindeki odasının kapısında şöyle bir yazı asılıydı. Kendine Gülebilen Kadın Mutlu Demektir. Onu Her zaman Eğlendirebilirsiniz.
Alıntıdır...