Aristo'da Arkadaşlık

Aristo’nun arkadaşlık kavramında günümüzle bağdaşan bir şeyler var mıdır?

Aristo’ya göre birçok arkadaşa sahip olmak iyi bir şeydir. Kişi, diğer her şeye sahip olsa da arkadaşsız bir hayat yaşamayı istemez.

Ancak Aristo’nun arkadaşlık kavramı Facebook’taki arkadaşlık modelinden farklıdır. Aristo, arkadaşlığı üç farklı sınıfa ayırmaktadır: zevk için arkadaşlık, fayda için arkadaşlık ve erdem için arkadaşlık. Yani, arkadaşımızı, keyifli bir ilişkiye sahip olduğumuz için, bize faydalı olduğu için veya onu erdemli bir insan olarak görüp özündeki iyiliğe değer verdiğimiz için sevebiliriz.

Aristo’ya göre zevk ve fayda için olan arkadaşlıklar sadece tesadüfidir. Bu arkadaşlıklar, bir tarafın artık zevk vermemesi ve faydalı olmaması durumunda kolayca bozulabilir.

Aristo, yaşlı insanların genellikle fayda için arkadaş olduklarını, gençlerin ise zevk için arkadaşlıklar kurduğunu söylemektedir. Yaşlı insanlar her zaman karşı taraftan memnun olmayabilir ancak onlara eşlik edecek bir insana ihtiyaç duyduklarından arkadaşlıklarını bozmazlar.

Diğer bir yandan ise, genç insanlar duyguları tarafından yönetilir ve en kısa sürede keyif veren şeyi ararlar. Çok çabuk aşık olurlar ve çok çabuk unuturlar. Tüm bunlar aynı gün içinde bile gerçekleşebilir. Aristo’nun bazı yorumları günümüzdeki Facebook kuşağına son derece uygun değil mi?

Zevk veya fayda arkadaşlıklarının aksine, gerçek arkadaşlıklar da vardır. Aristo’nun iddiasına göre erdemli olan insanların gerçek arkadaşlıkları varken, sahtekarlar arkadaşlık kuramaz. Gerçek arkadaşlar birbirleri için en iyisini dilerler ve bu arkadaşlık onlar iyi oldukları sürece bozulmaz. Bu sebeple, bu tip arkadaşlıklar çok daha sağlamdır.

Yazar: Joe Humphreys
Çevirmen: Deniz Saldıran
Kaynak: The Irish Times

Günümüzde arkadaşlıklar hep sahte zaten ya çıkar için ya da hava atmak için kurulan arkadaşlıklar var. Facebook arkadaş sayısı çok olan kendini çok özel insan zannediyorKomik bir çağda yaşıyoruz. Gezme eğlenme arkadaşları çoğunlukta gerçek arkadaş yok maalesef.

Ben arkadaşlığın günümüzde sadece vakit kaybı olarak görüyorum. Çıkarlar doğrultusunda kurulan tüm ilişkiler. Kabul edelim hepimizin bu hayatan kendi sınırlarımızın üstünde hayal ettiği şeyler vardır; ün, aşk, para v.s istediğinize kavuşmak için arkadaşınızdan vazgeçmeniz gerekicek. Eminim bi çok kişi hayır ben arkadaşımı satmam desede beyninin bir köşesinde bunu hayal eder. Doğru ya doğru kötü bir çağdayız, kötü bi dünyadayız. Aslında hepimiz yalnızız.
Düşüncemin ilk başında arkadaşlığa vakit kaybıdır dedim ve buna bir açıklama getirmek isterim. Boş vakit kaybetmek vardır bir de dolu vakit kaybı. Size bir şeyler öğretecek bi kaç insanlığa muhattap olmak size ilerde yaşıcağınız sorunlarda işe yarayabilir veya ufkunuzu genişletebilirler. Ben dolu vakit kaybedenlerim. Belkide bu aristonun faydacı arkadaş tiplemesiyle aynı yola çıkıyordur.

Herkezin zihnine kötü fikirler gelebilir önemli olan bunları dışarı vurmadan eyleme geçmeden savuşturmak...

Aristo erdemleri saltık değildir, yaşamsal dizgede oluşurlar, bu temelde de onun "hakiki" olarak nitelendirebileceği bir arkadaşlık ilişkisinden ancak çift taraflı beslenen bir -iyi niyetin- (eunoia) türemişliği durumunda bahsedilebilir, fakat _istisnai durumlarda_ kişisel fayda ya da zevk istemi de, cevap_alırlığı ölçüsünde bu böyle bir niyeti zamanla temelleyebilir/oluşturabilir Aristo'ya göre... Yine eunoia yokluğundaki _ya da taklidindeki_ bir arkadaşlığın arkadaşlık sıfatını haketmediğini, güçlü bir eunoianın ise çok ama çok nadir olarak türediğini düşünmüş Aristo.

Ben gerçek arkadaşlığın ancak sıra-dışı bir paylaşım biçiminden türeyebileceğini düşünüyorum, beraberinde, özveri temeli olarak, arkadaş kişisine yönelik bağın kristalize olması babında, onun, diğerindeki oyunsal istemin öznesi olarak türettiği düşüncel refahın aynı zamanda objesi oluşu, isteme arzu edilen karşılığı veren öznesine duyulan hayranlığın öncelediği kavramsal yakınlaşmadan türeyen yüksek empati olanağının iletişimsel kanalları açışı, taraflarda uygulama anlamında tanımışlıktan gelişen sürekli bir karakter terbiyesinin kabul-edilebilir kabulü, düşüncede kimliksel-bütünleşme gibi yükselişler sıralanabilir.

Epoche hocam siz bir üniversitede ders vermediğinize eminmisiniz felsefe hakkında ...
Yazılarını ilgiyle okuyorum...

sherlockholmes' Alıntı:

Epoche hocam siz bir üniversitede ders vermediğinize eminmisiniz felsefe hakkında ...
Yazılarını ilgiyle okuyorum...

Genişletmek için tıkla ...

Hayret ben de yazılandan hiçbir şey anlamadım. Sonuç olarak arkadaşlık ne bu çağda ne de öncesinde olması gerektiği gibi yaşanmıyor. Filmlerde izleyip "vay be ne dostluk" diyor gerçek yaşamda ise bulamiyoruz gerçek arkadaşı. Fayda arkadaşlığı hepsi çıkar ilişkisi ötesi yok.