GÖZYAŞLARI DA ÇİÇEK AÇAR
Ellerimi dokunduğum her yerde,
Çığlık çığlığa kıvranıyor hayat
Ve ölen arkadaşların giysilerini
Bir kere daha dürüp koyuyor analar
Çamaşır sandıklarına.
Gözyaşları da çiçek açar..
Bugün yurtyeri olsa da acılara,
Kayaların en sarp yerlerindeki
Kırlangıç yuvalarını andıran alnın,
Bir gün terli bir gelecek uçuracak
Sabahlardan akşamlara kadar.
Gözyaşları da çiçek açar..
Ansızın oyuna başlayan çocukların
Sesleri kadar canlı ve huylu,
Sevinçleri kadar taze ve acemi,
Bir duruş kuşatır seni o zaman.
Gözyaşları da çiçek açar..
Başını dayadığın ağaç dalı
Bak hafifçe eğildi toprağa doğru.
Uyuyan bir çocuğun soluk alışını
Dinler gibi kendini vererek,
Yaklaş, yüzünü örse de acılar
Boynundan ter boşalan herkese.
Gözyaşları da çiçek açar..
Yaklaş, yüzünü örse de acılar
Ve nasıl yakalarsa toprağı kök,
Suları renk, dalları kiraz,
Sen de öyle yakala hayatı,
Yürü kol kola, canıma değsin.
Gözyaşları da çiçek açar...
HOŞUMA GİDER
Hoşuma gider,
Elinde çay bardağı,
Güneyde bir köy evinin
Üstü çinkolu balkonundan
ve yağmurlu havalarda
Dağlara bakan birisinin
Duruşu..
Hoşuma gider,
Her gün sokaklarda
Uzuneşek oynayan çocukların,
Avuçlarına tükürerek,
Koşmaları..
Hoşuma gider,
Çiçeği burnunda aşıkların,
Bir okul sonrasında,
Koltuklarına sıkıştırarak
Ciltleri bozulmuş kitapları
Ve ürkek bir tavşan gibi
Aşklarını, acılarını
Elleriyle bastırarak
Yürümeleri...
