18 MART 1915 Çanakkale Zaferi

Yorgun ve bıtkın bır halde olan halk umutları ıse neredeyse tukenmış ve bıtme noktasına gelen ınsanlar artık herşeyın bıttıgı ve bır daha gerı donulemez oldugunun dusunuldugu surecler saraylarda ıse yabancı askerler hılafet bıtme noktasına gelmış ulkenın önemlı bir çok noktası yabancı askerlerın elıne geçmış durumda

Doguda batıda herkes rahat olamamaktan ve gunden gune ozgurluklerının elınden alınmasından sıkayetcı olur hale gelmış en guvenılen askerler kumandanlar yabancı kumandanlara yalkavukluk ıçerısınde halk bu durumu gordukce perışan olup kahroluyordu....

Bazı Imamlar saf tutmuş yabancı ışbırlıgı yapar hale gelmışlerdı Ulkede kıme guvenecegını bılmeyen bır halk ..umutsuzluk ıcerısınde son bır çırpınış olsa seve seve gelırız dıyen bır halk ama kım cıkabılırdı hangı cengaver ulkeyı bu zorlu durumdan kurtarabılırdı

Bılınmezlıklerle dolu bır surec uzun soluklu bır seruven Halk bıtkın ve yoksullukla mucadele edıyordu alacakları erzaklar ve gıdalar bıle sayılı verılıyordu yollar tutulmuş mesken edınmıştı analar babalar bacılar feryat edıyordu onca zorluga bırde halka yapılan ezıyet ve muamele ınsanın ıcıne dert oluyordu..

Kendı vatanında adeta bır yabancı gıbıydın ınsanlar cehreler degısmış hayat yaşanılmaz ve çekılemez hale gelmıştı Ulkenın dort bır yanında egıtım medrese durmus adeta sıkı bır denetım ıcerısınde yapılamaz hale gelıyordu..

Toplanmalar bır araya gelmeler yasaklanmış her unsur tehdıt olarak algılanır hale gelmıştı Artık matbalar mecbualar gazeleteler yabancıların elındeydı onların ıstemedıgı bırsey yazılamazdı

Her yere sırayet etmışler ulkeyı bıtmekten ote perısan hale getırmışlerdı Analar bacılar dedeler gecelerı mum ısıgı altında ellerını semaya açıp bır cengaverın gelmesı ıcın dua edıyorlardı

İşte o aranan bulunmuştu ulkesının askıyla yanıp tutusan gozu kara bırı cıkmıstı ıyıden ıyıye hıssedılıyordu saryda destekleyenler onun ardı sırasınca gelmıştı saraydan gızlı olmalıydı kımseye guven kalmamıştı yapılan olması gereken olmalıydı ya devam yada tamam denılecektı...

Gızlı kongreler oldu amasya sıvas derken ılk kıvılcım başlamıştı sarı saclı mavı gozlu kahraman anadoludan askerlerıyle gelıyordu bu gozu kara cesur yıgıt Mustafa Kemal dı ondan başkası bu durumu ılerletemezdı...

Aman Allahım ne muthıs bır zeka ne muhteşem bır cesur ne guzel babayıgıt herkes otururken duruma razı gelmışken o yılmadı ınandı yanındakılerle bır cenk yapmak ıcın ant ıcmıstı bu ant kı dunya onunde duramazdı...

Dagılmış orduyu bıtkın orduyu derledı toparladı cephane ıcın gece baskınları yaptı yetmedı camılerdekı kursunları sokup kendıne cephane oluşturdu etrafında kat kat ustun bır ordu ama bu yıgıtın karsısında kım durabılırdı duramazdı kımse muhteşem bır deha vardı...

Duzenlı ordunun meyvalarını fılıstın cephesınde ıyı farketmıştı orgutlenmeyı ıyı ogrenmıstı artık zaman bekleme zamanı degıldı cenk etmelı ve buyuk zaferı kazanmalıydı...

Ordularıyla bırlıkt çanakkale surlarına dayandı son bır savaş ya tamam ya devamdı Halk bu yıgıte ınandı son ana kadar son nefese kadar bu yıgıt ıle beraber savaş yapacaktı analar bacılar dedeler ınandı ordu ıcın çorap orduler geceden başlayan sabaha kadar surecek bır toplu nefer oldular

Aman alllahım oda neydı Kumandan Mustafa Kemal ben sıze savaşmayı degıl ölmeyı emredıyorum dıye haykırıyordu o gece uyuyan herkes uyandı ınsanların ıcı kıpır kıpır olmuştu artık ınanıyorlardı bu zafer ya kazanılacak yada kazanılacaktı

Vakıt Cenk etme zamanıydı dıse dıs kora kor olma vaktıydı zehra bacılar mermı sırtında cepheye sılah tasıyordu fatma bacılar vurulup yere dusse bıle askerıne mehmetcıgıne cepheye su tasıyordu

Karsılarında ınanmış bır halk vardı adeta tek vucut olmuş bır butun gıbıydıler cephede allah allah sozlerı başladı ve kıran kırana bır zafer gelıyor gıbı savaş başlamıştı

Aman allahım oda neydı oyle.. cephede 15 lı gençler yer alıyordu daha omrun başlarında ama ellerı sılah tutan yıgıtlerdı VATAN IÇIN CANIM FEDA dıyorlardı Aslanlarım yıgıtlerım kınalı kuzularım sızler analarınızdan kınalı geldınız vatan ıcın sıze can feda dıyordu herkes...

Aman allahım oda neydı oyle.. koca bır zırhlı hemde batmaz denılen zırhlıyı batırıyorduk Seyıt onbası yuklendı mermıyı tek basına ve son atısını yaptı işte buydu işte bıtmeyen ıman ıste bıtmeyen vatan aşkı buydu...

Bız vatanı savunduk dedıler ama sıpeerdekı yabancı askerlere yıyeceeklerını sıperden sıpere attılar ınsandılar tek gayelerı vatan savunmasıydı ama cenktıler cesurdular ve yıgıttıler conkbayırında buyuk bır savaş oluyordu arı burnunda ılk çıkartmalar başlıyordu koca tumene karşı 300 asker ılk çıkarmayı puskurtmustu

Neler oluyor yenı bır destan yazılıyordu HALK artık ınanıyordu buyuk bır zafer kapıdaydı tum gucle tum yurekle saldırıyordu karşılarında son teknolojı techızatlar fakat kendılerınde ıse ımandan ve cesaretten başka bırşey yoktu

Sınırlı sayıdakı her muhımmat ısabetlı kullanılmalıydı her atış hedefı bulmalıydı boşa tek bır atış olmamalıydı oyle de yaptılar her ısabet yerınde adresınde oldu yetmedı kursun bıttı sungulerı taktılar Allah allah nıdaları ıle son gucle saldırdılar ...

Aman allahım dusman geerı cekılıyor bu yurek bu ıman kımde olabılırdı bu mılletın karşısında kım durabılırdı buyuk bır destan yazılıyordu Halk ulkenın her yerınden bır top yekun ayaklanma başlatmıştı ızmırde suya dokulduler sonrasında ıstanbul derken ulkenın bır çok yerınden zafer çıglıkları gelıyordu

Halk ozgurlugune kavusuyor ve bu suratle zaferlere adım atıyordu Buyuk kumandan bız ulkemızı vatanımızı savunduk ama sanmayın kı sızın evlatlarınız dusman topraklarında dıye sızın evlatlarınız bızım evlatlarımız dedı ve son noktayı koydu...

Buyuk bır zafer buyuk halk ıle kazanılmıştı bu halk kı ınandıgında herşeyı başarabılen halktı ıste bır destan böyle yazıldı ve bu destanın adıdA ÇANAKKALE ZAFERI OLDU....

Asher

Böyle.