Kayıp mıdır ölenler?

Onu kaybettik derler ölenlere. Sahi, kayıp mı olur ölenler?
Bedenleri oradadır, gözlerimizin önünde, ruhlarıda öteki hayatta... Kayıp olmuş değillerdir yani. Peki ya "kaybettik" derken, bizim onları kaybettiğimizi mi kastederler?
Neden onları kaybedelim ki? Bir hatamız olmadı, üzmedik onları; dostluklarını kaybetmiş olamayız. Biz hala buradayız, ne olabilir ki de onları kaybedelim? Bizler hala bedenlerinin yanı başındayız,
buradayız ya...

Eh, onlarda gitmiş değil. Aslında "gitti" olarak yorumladığımız ölüm; bir gidiş değil, buluşmadır. Sonsuzluğa açılan bir kapıdır ölüm. Herkes ölümü tadacaktır ve sonsuzluğa ulaşacaktır.
Buluşmadır ölüm... Yeşile,güneşe gözlerini yumup daha güzeline, huzura ruhunu açmaktır.
Sonsuz buluşmadır ölüm... Bitiş değil, başlangıç. Sadece bazılarımız buluşma yerine daha erken gideriz. Önden gider ve diğerlerini bekleriz. Terkeden ölenler değil, bekleten onlardan sonra gelenlerdir.
Bakış açısı önemlidir yani, birde böyle baktığında ölenleri suçlamak mantıksız.

Ölen beklemesini, kalan bu dünyadaki tüm yapması gerekenleri yapıp çok bekletmeden gitmesini bilmelidir.

bakış açısı

selda20' Alıntı:

bakış açısı

Genişletmek için tıkla ...

Bu iyiydi

kötü ( yani gerçeği sisler içinde bırakıp belirsizleştiren) bir bakış açısı... ölüler, yaşayanlar açısından kaybedilmişlerdir... eğer yaşadıkları dönemde, kendi asıl kimliklerini yapıp yarattıklarıyla, eserleriyle yaşama, bu dünyaya, hayatın içine aktarabilmişlerse, biz onların hayata aktardıkları asıl kimlikleriyle yüzleşmeye ve o kimlikten (yani bırakılan yapıtta yansıyan ölünün asıl kimliğinden), yararlanmaya, ve onlardan etkilenmeye ve onlar da 'kendilerinden etkilenerek yaşamı biçimlendiren, biz yaşayanlar sayesinde hayatı etkilemeye, yani eserleri aracılığıyla, geride hayatın içinde ve hayatı etkileyen bir şeyler bırakarak, yaşamaya devam edebilirler... belki bir bakıma eserleriyle ve eserleri sayesinde, hiç ölmemekle belirlenen değil ama, tam olarak ölmemekle belirlenen bir ölümsüzlük kazanabilirler....