Arama sonuçlarınız

ruhların birbirlerine meydan okuduğu bir platform, bir süreç... felsefi anlamda ise asla sonlanmayan bir diyalektiktir. hitabet ile ilgili okunabilecek bir makale: http://www.felsefehayat.net/bir-romantik-belagat-ya-da-ahlak-denemesi.html

altın çağ geliyor bilgi akışı hızlanmıştır

harika bir tartışma platofrmu

arkadaşlar halen yazar alımlarımız devam etmekte felsefehayat.net adresinden irtibata geçebilirsiniz...

Doğru, farkındalık sadece merak dürtüsünü harekete geçirir ve ilk basamaktır.

"Neden yaşıyoruz" değil de "neden varız" sorusu daha yerinde olur diye düşünüyorum. Cevap: O'nda bir olmak için, kopan varlığımızın farkına varmak için...

İnsan kendisini unutmuştur ve halen keşfedilememiştir.

Güzel bir metafor...

suskunluğun fizyolojisi beni daha çok etkiliyor, konuşmanın ise daha çok laf-ı güzaf olduğuna inanıyorum. kavramların çoğu kez suskunlukta çok daha iyi işlendiğine tanık olmuş birisiyim.

bilmek diye bir şey yok, bilmek tüm şeyleri sonlandırmaktır, tıpkı "merak" gibi. felsefe de bu açıdan, diğer sosyal bilimlerin mantığını güder, gütmelidir, "felsefe yapmak", bilmenin peşinde sürekli olarak bilmediğini kendi kendine dikte ettirmektir. bu bir kısır döngü gibi görünse de aslı...

Neden yaşıyoruz sorusu gariptir, neden varız sorusu daha felsefi duruyor.. Aslında her ikisi de aynı şeye hizmet etmektedir. Cevap ise basit: Unuttuklarımızı hatırlayıp tanrıdan koptuğumuz güne geri dönmek, kısaca yaşamak, tanrıya ulaşma arzusudur, birliğin içine sızma ve tekliğin huzuruna...

Tanrının birçok çocuğu var aslında.. ,İnsanlık, cennet, cehennem, günah ve kefaret vs.. Bunlardan biri de "kader" .. Kader insanın acziyetinin ruhani belgesidir.

Kader tanrının üvey çocuğudur bana göre... Bu iğrenç bir ilişki..

Zaten alıntıdaki "güçsüzler" sizin bahsettiğiniz "ahmaklar" a tekabül etmektedir. :)

“Ben Dünya’ya insanları güçlü yapmak için gelmedim, onların güçsüzlüklerini kullanmak için geldim.” Adolf Hitler Bu alıntı belagatin önemini gayet iyi açıklar sanırım.. iyi okumalar herkese

Aynı şeylerden bahsetmişiz sadece metodoloji farklı ve kavramsal karşılıklar yer değiştirmiş. Bu yüzden felsefeyi seviyorum, her ne olursa olsun o hep var, biz ne kadar ona ulaşmaya ya da onu yok etmeye çalışsak ta, "o" hep var.

İçgüdüler yoktur demişsin asıl sorun da bu zaten, bu içgüdüler törpülenmiştir, özellikle Hıristiyanlık ve modernite ile... Kısa ve öz olarak söylemek istediğim bu

tanrının tanrısı çok gereksiz bir tartışma... sorunun kökeni şu aslında: tanrıyı hangi psikoloji ve içgüdüler yarattı?

bu durum nevrotik bir durum gibi görünse de tamamen -ön yargılarla alakalı- alt yapısında bilgi ve özgürlük gibi çok derin konuları ihtiva ediyor bence..

Felsefi düşünce sistemini eğer herhangi bir şekilde bir kalıba sokmaya çalışırsanız, yanılırsınız, çünkü bu bir bilim ya da din değildir, felsefe, felsefedir ve kendine özgü metotları kullanır, onu sınırlandıramazsınız. Bunu yapmak felsefeyi öldürmektir.