Arama sonuçlarınız

Anı yaşadığı için, Kırıldı kalbi o an için. Diğerleri değildi bendim kıran, için, Ne düşünür hakkımda, uzak mı durur bana. İster yakın ister uzak, kırıldı kalbim, için. Mutluluk ve de hüzün, daha çok hüzün, Bu anlatılanlar dara düşenlerin feryadı, Evet, evet şarkılarda şiirlerde hep bunu...

Ağızlarıyla kuş tuttular, yaranamadılar Önüne koydular en güzelleri, anlatamadılar, Hüzünlüydü kalbi, bağımlıydı çünki, Kalp gözüyle gör diye öğüt verdiler, o göremedi. Görüyorum dedi, gördüm bir şeye büründüm. Niceleri, ah niceleri, tutmazki birini. Aşk mı dediler, aşk dedi, canlı veya cansız...

Aslında ipucu bile değil, çünkü ipucu kanıtlanabilir veya yanlışlanabilir olmalıdır. Ne yazık ki bu konuda herhangi bir kanıtlanabilir argüman yok, olamaz da bence. Ancak varsayım filan olabilir, yaptıkları.

Sağlamasını yaparsak, kanun koyucuların kanunları doğru olmayabilir. Ülkem, ebeveynlerim, öğretmenlerim..., her türlü kanuna baş kaldırı ve özellikle her söylenilene, onların her söylediğine değil, hatta ve hatta basit ancak yanlışlanabilir şeyler çoğu zaman görmezden gelinmelidir. Ülkenizin...

Yobaz ve de rezil. Yobaz dine kendini kaptırmış ve de rezil, rezalet, kam yağıyor, kam. Yaptıkları kendisinde, evirmiş çevirmiş kendine uydurmuş. Biri de diyor, din budur. Herkes dilediğini görüyor, sözüm ona islamofobi içimizden, bir gruba bakıp herkesi ona dahil görmek, önce kendi içlerine...

Dilimden çıkanlar kalbimden çıkmıyor. Kalbim bir başka söylüyor; insanlar dillerine değil kalplerine bağlıdırlar. Bu bağ o kadar sıkıdır ki, insan istese de koparamaz. Kalplerinde olmayan şeyleri söyleyip dururlar, davranışları ele verir. Ben üşümem, titrerken, ellerimi ovuşturup üflerken...

Kalkıp gelir isem, özlediğimden. Özlediysem senin yüzünden, bil ki kalbim sana karşı çekiliyor. Ben seni sevdiğimi söylesem de, bunu seçmedim. Söylediğini bilmeyenler herşeyi kendilerinden bilirler. Artık ayırd etmekte zorlanıyorum, ne kadarı bana ait. Kendime bakmayı istiyorum, neredeyim...

Abı demlenmiş, der ki seziyorum. Gelecekte bir olay var. Anlatılar söylemiş, dilden dile gelmiş. Hazırmış, çünkü diller onu anlatmış, yabancılamamışlar. Peki bize denk gelen, bize anlat, sen, sen isen, ben ne olayım?. Ben isem ben, sen kendin ol. Kır pırangaları aklına sonra kalbine esir ol...

Arkası karanlık, dönme diyor, dönersen korkarsın, yokmuş gibi yap, belki huzur dolarsın. Aşağıya bakma ki ayağında kaymasın. Çocuk muyum ben dedi, hayır dedi, sadece ben gibi insansın. İyi de ya ben de seninle beraber isem, bakmadan göremem.

Rahatladım. Lafta olamam. Onurlu insanlar, onurlarını satmayanlar anlarlar. Onur meselesi. Bana ancak bir şey engel olabilir. Gerekli görmem. Menfaatlerim değil. İnanmıyorlar mı, ben inanayım yeter, o zaman ben yanmam.

Kendimden şüphe ettim. Yapacak mıyım. Ben lafta mıyım. Lafta isem onlara ne. Ben yanarım.

Birlik olup yaşamadıkça toplum olunamaz, herkes bir konuda birlik oluyor, para. Herkes kabül ediyor, haklı haksız demeden. Ben onların parasını kabül etmeyeceğim, alıp bir taraflarına soksunlar, hizmetim onlara satılık değil.

Fazla para verelim ki prestijli olsun ki çalışmayı istesin ki. Vaybe. Benim gözümde çiftçi doktor kadar prestijlidir. Herkes benim gibi düşünse, sıçtık. Kimse doktor olmazmış. Bir de benim anlamadığım, on beş yaşında çalışmaya başlayan birisi en az bir doktor kadar insanlara yarar sağlamıştır...

Birinin kırılmış kemiği. Neden ben demiş. Sen olmasaydın başkası olacaktı, tamam deyip izin vermiş, kırılabilir, başkalarına gelmesin. Çünkü birlikte dua ettiği insanlarmış. Dualarını bilirmiş. Demek ki böyle oluyormuş.

Daha, daha fazla, hayır, daha fazla. Ümit. Yapabilirim, daha fazlasını. Bunun için, böyle. Gayretim bunun için, yapabilirim, ben beklerken hep çabaladım, hazırım. Evet yapacağım, hayır zorlanmayacağım. Eskiden zorlandım, şimdi zorlanmamak için, hayır, bana güvenme, evet kendime güveniyorum...

Aklı, kalbi işin içine katarak konuştuğumu biliyorsanız, benimle dua edin. Duamız, anı güzel kılmak olsun. Yetmiş, beş yüz yılı daha uzununu değil. Beş yüz yıl bir an değil de nedir? Yetmiş yıl anı yaşamak değil de nedir. Yaşlılar, dün gibi. Zaten dündü o yüzden öyle geliyor. Felsefeyi bir...

Mücadele etmediklerini sanıyorsun.

Bu dünya şans veya kader üzerine kurulu, herkes inancına göre dilediğini seçsin. Bence kader üzerine. Bilmeden yapamazsın, ailenden alamazsan geç kalırsın, senin gözünde ise bu kayıbın tek telafisi sana geçmişte öğretmeleri olur. Ama nafile, şans işte, hayata geride başladın. Bence aileler...

Daha dün annemizin kollarında yaşarken, şimdi büyüdük, kocaman olduk. Ardından sorgulamaya başladık. Bize anlatılanları, herkes kendisine uyanı anlatmış, biz onlara uyanın bize uymadığını farkettik. Meğerse, onlar da kendi atalarından almışlar, onlara uyanı kendilerine uydurmaya kalkmışlar...

İntihar güdüsü bende olan bir şey. İyi hissetsem bile hala orada olduğunu görebiliyorum. Anlamlandıramamanı acı çekmemiş olmana bağlıyorum. Karşılık veremeyecek kadar çaresiz insanlar. Birçok sebebi olabilir intiharın, bir tanesi çok açık benim için, artık acı çekmeyi istememek.