Korku-gerilim kitapları ile pek aram yoktur aslında fakat bir arkadaşımın tavsiyesi ile okudum, genelde korku filmi izlemeyi daha çok tercih ederim fakat bu kitap da çok sürükleyici geldi ve kısa sürede bitirdim. İlginç olan kitapta yine Hitler çıktı karşıma.
Konusunu kısaca özetlemek gerekirse; Amerikalı bir keman sanatçısının Roma'da bir antikacıdan satın aldığı müzik kitabının arasında bulduğu bir beste ile başlıyor her şey ve Mussolini, Hitler derken dram-gerilim bir arada işlenmiş.

***********

Çingene melodilerinin olduğu kitabı çıkarıyorum. O boştaki sayfa bir kez daha kayıp ayaklarımın dibine düşüyor; Incendio.

Bu parçaya, Roma'dan satın aldığım günden beri bakmamışım. Şimdi sayfayı sehpaya takarken, o karanlık antikacı dükkanı ve duvardaki boşluğa bir mağara yarattığı gibi saklanmış olan sahibi geliyor aklıma. Ve birden, sanki dükkanın serinliği bu müziğe yapışıp kalmış gibi üstüme bir üşüme geliyor, tüylerim diken diken oluyor yine.

Sonra kemanımı alıp çalmaya başlıyorum.

Bu nemli akşam üzeri enstürmanımın sesi her zamankinden derin ve zengin çıkıyor, tonu her zamankinden daha tatlı ve sıcak. Valsin ilk otuz mezürü kafamda çaldığım kadar güzel; hüzünlü, yas dolu bir bariton. Fakat notalar kırkıncı mezürde hızlanmaya başlıyor. Melodi eğrilip bükülüyor, arızalar devreye giriyor, mi telinde yedinci pozisyona kadar iniyorum. Tempoda ve akışta kalmak için çabalarken alnımda boncuk boncuk terler beliriyor. Yayım büyülenmiş sanki, başına buyruk hareket ediyor, bense ona ayak uydurabilmek için peşinden koşturuyorum. Ah ne muhteşem bir müzik bu! Altından kalkabilirsem tam bir sahne eseri. Notalar artık skalayı bile zorlamaya başladığında bütün hakimiyetimi kaybediyorum, pozisyonlar kaçıyor, tonlar bozuluyor, müzük çılgın bir noktaya doğru tırmanırken sol elime kramplar giriyor.

O anda küçük bir el bacağımı tutuyor. Tenimde bir sıcaklık ve ıslaklık hissediyorum.

Çalmayı bırakıp aşağı bakıyorum. Lilly kafasını kaldırmış turkuvaz rengi gözleriyle bana bakıyor. Ben korkuyla sıçrayıp kanlı elinden bahçe aletini kaparken, onun durgun mavi gözlerinde en ufak bir kıpırtı bile olmuyor. Çıplak ayakları verandada izler bırakmış. Dehşetim gittikçe tırmanırken o ayak izlerini takip edip kanın geldiği yere gidiyorum. Sonra çığlık atmaya başlıyorum.

***********

Lorenzo gecenin karanlığına çıktığında, kendini düşman bakışlardan korumak için atkısını yüzüne iyice sardı. Hava saldırısı sirenleri durmaksızın devam ediyor, gökyüzü adeta çığlık çığlığa çaresizliğini ilan ediyordu. Bu tuhaf gecede kendilerini evlerinden dışarı atmış küçük bir kalabalık Campo della Caritâ’da hem yeni haberlere aç, hem de dedikodu alışverişine hevesli bir halde toplanmıştı. Gerçekten bir hava saldırısı olsaydı ölüm onları açıklıkta bulacak, meraklarının cezasını bu şekilde verecekti. Ama önceki sirenli gecelerde olduğu gibi bu gece de Venedik’in üzerine bombalar düşmedi. Dışarıdakilerin çoğu da sadece ellerinin ayaklarının buz kesmesiyle ya da sabah kan çanağına dönmüş gözlerle uyanmakla kurtuldu.

Bu romanı sevenler aynı yazarın Cerrah ve Çırak kitaplarını da mutlaka okumalıdır.

Bu romanları okuyacak vakit bulursam mutlaka yorum yaparım. Ateşin Şarkısı'nın sonunda İtalyan faşizmi hakkında daha fazlasını okumak için diye birkaç kitap ismi daha verilmiş, onları da bulup okumaya çalışacağım.

Susan Zuccotti, The Italians and the Holocaust. Lincoln: University of Nebraska Press, 1996.
Renzo De Felice, The Jeıvs in Fasdstltaly. New York: Enigma Books, 2001.

Tess Gerritsen'ın "Cerrah" kitabına başladım ve yarısına geldim fakat cidden beni gerdi. Kuzuların Sessizliği ya da Jean Reno'nun Kızıl Nehirler filmi tarzında bir roman çıktı karşıma, bitirip Çırak'ı da okuduktan sonra tekrar yorum yapacağım.

"Cerrah" ve "Çırak" kitaplarını okudum, çok sürükleyici fakat bir o kadar da geriyor insanı. Kitapçılarda böyle romanlara geniş yer ayrılması çok talep gördüklerini gösteriyor. Felsefe sadece iki raf, Psikoloji üç raf ve korku-gerilim edebiyatı neredeyse yirmi raflık yer kaplıyor.
Yazarın kitapları öncesinde detaylı araştırma yapması doktor ve polis teşkilatından yazacaklarının gerçeğe uygunluğu konusunda bilgi alıp, öyle kaleme dökmesi de takdir edilecek bir yaklaşım.
Ateşin Şarkısı'nda da keman eğitimi alan kişilerden detaylı bilgi almış ve Holocaust hakkında az bilinenleri ortaya çıkarmaya çalışmıştı fakat roman olduğu için hayali katkılar da vardı yine de olayları iyi bilenler bu ayrımı kolaylıkla yapacaktır.